Początek serii godnej uwagi, jednak mam wątpliwości w związku z tłumaczeniem patrząc na podtytuł: "Cień góra". To na pewno po polskiemu? ;) Może jednak "Góra cienia"?

Przecież to prawdopodobnie tytuły dwóch albumów zawartych w tomie. Cień. Góra.

Scenarzysta Hub serwuje nam historię, która jest czymś więcej niż tylko mocnym kryminałem/thrillerem rozgrywającym się w ciekawym okresie historycznym. Autor decyduje się bowiem tu zanurzyć czytelnika w samym sercu mocno złożonej cywilizacji, która niekoniecznie musi być przez każdego dobrze znana. Ma to swoje dość znaczące przełożenie na treść komiksu. Sam początek albumu do lekkich i łatwo przyswajalnych na pewno nie należy. Pierwsze rozdziały powodują u odbiorcy uczucie fabularnego zagubienia. Twórca przerzuca nas z postaci na postać, z jednego wydarzenia na drugie, z jawy na sen, na dodatek mieszając teraźniejszość i przeszłość. Sam musiałem pierwsze kilkadziesiąt stron przeczytać dwukrotnie, aby zrozumieć kto kim jest i jakie relacje zachodzą pomiędzy poszczególnymi bohaterami. Warto jednak przebrnąć przez trudny wstęp, aby dotrzeć do bardziej intrygującej części fabuły. Z każdą przeczytaną stroną opowieść robi się bowiem coraz bardziej angażująca, a jej elementy zaczynają układać się w większą zwartą całość. Podstawę scenariusza stanowi śledztwo z kilkoma zaskakującymi momentami i mocno wyczuwalnym napięciem udzielającym się czytelnikowi. Trzeba być jednak gotowym na bardzo powolne rozwijanie się tego konkretnego wątku komiksu. Hub sporo uwagi poświęca tu bowiem na budowaniu ciekawego tła opowieści. Na 180 stronach albumu zabiera on czytelnika w ciekawą podróż w przeszłość, dając mu czas na zapoznanie się z cywilizacją Azteków. Skupia się on na wielu kontrastach tego społeczeństwa, pojawiających się wewnętrznych problemach, czy polityce imperium (nastawionej na dominację nad sąsiednimi ludami). Jedyną rzeczą dotyczącą scenariusza, do której można się tu przyczepić, jest dość liczne umieszczanie w dialogach azteckich słów (z odnośnikami wyjaśniającymi u dołu strony). Jednym się to może spodobać innych zaś wytrącić z klimatu (jest to mocno zależne od samego czytelnika)....

Gdy człowiek przywyknie do nie całkiem na serio twarzy, ciał, to można rozkoszować się nieistniejącym światem. Nie rozumiem jednak dlaczego jako panujący wspominany jest Ahuizotl, skoro w roku 1454 był nim Moctezuma I, no chyba, że rok z okładki to rok narodzin bohaterów, wtedy ma to sens. Dziwnym cesarz w odniesieniu do władcy Azteków, którzy (nie tylko oni) mieli własny tytuł - tlatoani. I wisienka, a raczej banany - takie owoce niesie na targowisku jeden z tragarzy, a przecież bananów wtedy w Mezoameryce raczej nie było.