Znakomity komiks, jeden z najlepszych, jakie ukazały się w Polsce po 1990 roku. Eleganckie, minimalistyczne, wycyzelowane i niezwykle nośne, głębokie fabuły, w których nie ma ani jednego niepotrzebnego kadru, ani jednej zbędnej postaci i ani jednego pustego słowa. A każda z nich zakończona doskonałą, nieoczywistą puentą, po której nie ma już praktycznie nic do dodania, chociaż tak naprawdę nie wiemy więcej niż na początku. Do tego niespieszne, melancholijne wręcz prowadzenie fabuły, bez emocjonalnego efekciarstwa, banalnych przeżyć i obserwacyjek na poziomie licealisty. Zupełnie jakby autor potrafił poznać tak dogłębnie i tak bez reszty oswoić rzeczywistość, że później opowiadanie historii przypomina spokojne głaskanie kota, który mruczy z zadowoleniem i jest niezdolny do zrobienia niczego, co mogłoby zaskoczyć właściciela. Po prostu mistrzostwo i czysta przyjemność czytania. Warto kupić, bo nie za szybko trafi się coś, co choć trochę zbliżyłoby się do tego poziomu. Zwłaszcza na rynku wydawniczym, na którym za arcydzieło uchodzi "Wypadek na polowaniu" albo "47 Strun".

Komiks składa się z trzech historii. Fabuła każdego z nich jest nietypowa, można powiedzieć - ekscentryczna, w pozytywnym sensie. Było to moje pierwsze zetknięcie z komiksami Jasona i na pewno sięgnę po kolejne, jeśli się pojawią - na co liczę.