Jak w tej piosence Siekiery, „Idziemy przez las” z krążka „Nowa Aleksandria” – i właściwie każdej innej z niego, ale ten kawałek akurat szczególnie mi tu pasuje – tak i w komiksie Thomasa Otta nie potrzeba wiele słów (właściwie to nie potrzebna żadnych) by wiele powiedzieć. Może nie fabularnie, ale na pewno w kwestii klimatu, w kwestii obłędnie dopieszczonego nastroju i wszystkich tych horrorowych elementów. Bo Ott to nie tylko mistrz scratchboarding, ale i jednego z mistrzów komiksowej grozy, choć bliżej jego komiksom do artbooków z fabułą, niż powieści graficznych jako takich.

"Las" to jeszcze pachnący farbą drukarską komiks grozy autorstwa Thomasa Otta. Z tym że horror nie objawia się tu w poziomie przelanej krwi, czy liczniku zgonów, chociaż jeden się tu wydarzył, a w przejmującej, gęstej, mrocznej i onirycznej atmosferze. Ja ten komiks słyszę tak. W tle słychać smętną melodię pogrzebową graną na tanich organach Hammonda. Goście żegnają się ze starszym mężczyzną, którego ciało leży w salonie. Tymczasem młody chłopiec siedzący na kanapie z wzrokiem wbitym w podłogę postanawia wymknąć się z tej ceremonii. Po cichu tak żeby nikt go nie zauważył, wychodzi z domu i udaje się do lasu. W komiksie Otta nie pada ani jedno słowo, nie dlatego, że nikt nic nie mówi. Na tej stypie na pewno rozmawiano, wspominano zmarłego, albo mówiono, jak bardzo będzie go brakować. Cisza jest wymowna i działa jak katapulta. Jestem przekonany, że przejście do lasu wcale nie wiodło przez drzwi, czy furtkę. Wejściem są tu nieruchome, wpatrzone w pustkę oczy dziecka.

Zbiór 25 pięknych ilustracji Otta z boleśnie miałką i przewidywalną fabułą i wygórowaną ceną. To powinno być częścią jakiegoś wydania zbiorczego, nie samodzielnym albumem.

Wspomniane dwadzieścia pięć plansz to niezwykły obraz wycinku historii pewnego chłopca. Młodzieńca, który w dniu pogrzebu swojego dziadka postanowił wybrać się na mały spacer do pobliskiego lasu. Ta krótka wycieczka miała być dla niego chwilą wytchnienia od nadmiaru skrajnych emocji. Sam zarys krótkiej opowieści brzmi bardzo prosto i pod pewnymi względami taka właśnie ona jest. Jeśli jednak damy się porwać klimatowi dzieła dostrzeżemy, że każda strona to niezwykła głębia niosąca za sobą o wiele bardziej złożone przesłanie. Krótka wycieczka chłopaka staje się bowiem wielką konfrontacją z jego największymi lękami. Z każdym kolejnym krokiem i zagłębianiem się w tytułowy Las, bohatera otacza coraz to większy mrok, a na jego drodze pojawiają się nowe „niezwykłe” postacie. Chłopak nie odczuwa jednak strachu, wręcz przeciwnie spotkania te pozwalają mu pogodzić się ze stratą kogoś bliskiego i w pewnym sensie zrozumieć nieuchronność śmierci. Jest to jednak tylko jedna z możliwych interpretacji tego, co można znaleźć w tym tytule. Jego niezwykłość polega również na tym, że tak naprawdę przesłanie płynące z kolejnych plansz będzie przez każdego czytelnika oceniane i rozumiane bardzo indywidualnie....