Najnowsze dzieło Luko Czakowskiego nosi tytuł „Leśny dziad”. I niech was to nie zmyli, tematem komiksu nie będą tajne rozgrywki członków PZPN-u. Oczywiście możecie być spokojni, Luko serwuje nam świat, w którym, bez problemu odnajdziemy się, bo jest to świat Luko, którego elementy są nam odkrywane z każdą nową odsłoną, z każdym nowym komiksem. Świat „Głowy”, świat „Pokusy” i świat „Leśnego dziada” mają wiele wspólnych elementów przenikających się w tych trzech utworach. Ponura wizja świata przedstawionego, bohaterowie, których los nie oszczędza, a wręcz przeciwnie testuje na różne sposoby. Czytelnik nie jest w stanie przewidzieć, co autor uczyni z bohaterami już na następnej stronie. W nowej odsłonie świata „Głowy”, czyli w „Leśnym…” pojawiają się zwroty akcji, które zaskakują, np. cóż na początku komiksu stanie się z tytułowym bohaterem. I takich lub podobnych zaskoczeń możemy się spodziewać, co najmniej kilka przez całą opowieść. Wspomniany w utworze algorytm Freuda dopełnia tylko nasze skojarzenia znane z „Pokusy”, duch freudowskiej analizy jest niewątpliwie obecny. Komiks Czakowskiego znowu pobudza do myślenia. Stawia pytania i odpowiada na niektóre z nich. Pomimo tego, że jest to historia mocno skondensowana na 40 stronach, to wątków pojawia się kilka, a każdy z nich rozbudza ciekawość czytelnika i każdy z nich mógłby być oddzielną historią ze świata Głowy, rozbudowaną, wyjaśnioną i pogłębioną. Pamiętajcie, w tym świecie rządzi tylko jedna głowa… Na stronach ‘’Leśnego dziada” oprócz głównego bohatera pojawiają się postacie humanoidalnych robotów, sfrustrowanego reżysera, sióstr aktorek, pragnących ciepła oraz „technicznych”, od których decyzji też może wiele zależeć. Utwór przesycony delikatną odrobiną grozy, prowadzący czytelnika do świata, niemającego nic wspólnego z tym realnym, naszym, codziennym. A może jestem w błędzie. Sami oceńcie.