Fabuła w pierwszym albumie serii potrafiła być dość intrygująca i zwiastowała naprawdę nieźle zapowiadającą się historię. Pewnym rozczarowaniem okazał się jednak tom drugi, gdzie autor zepchnął opowieść na dalszy plan, aby zastąpić ją bezkompromisową seksualnością. Liczyłem, że zostanie to poprawione w trzeciej części serii. Niestety po otwarciu komiksu czeka na nas tutaj dawka chaosu, skrajnej bezpruderyjności i wyraźnego braku pomysłu na sensowne zakończenie. Autor już na pierwszych stronach komiksu wykracza za barierę „zwyczajnej” komiksowej (oczywiście ocena jest mocno subiektywna) erotyki, wkraczając w strefę mocnej perwersji, która zdecydowanie nie każdemu będzie pasować. Zachowanie Faith trudno w jakikolwiek sensowny sposób wytłumaczyć. Kierują nią niestłumione popędy, które jest ona gotowa zaspokoić dosłownie w każdym momencie. Oczywiście można doszukiwać się w tym jakieś alegorii walki dobra i zła, czy próby przedstawienia ludzkiej „pierwotnej” natury. Moim jednak zdaniem Azzarello nie miał specjalnie pomysłu na „racjonalne” rozwinięcie historii, postanowił więc szokować czytelnika. Ponarzekam również na tempo historii, która chwilami mknie do przodu z prędkością błyskawicy (przez co poczynania Faith są jeszcze bardziej chaotyczne), aby w pewnym momencie drastycznie zwolnić i skupić się na scenariuszowo kompletnie nieistotnych scenach.