Wielki książę ciemności miał okazję przebywać w różnych zakątkach świata (nie tylko swojej rodzimej Transylwanii). Gianluca Piredda w swoim dziele zabiera wampira i przy okazji czytelnika na tereny tytułowego Dzikiego Zachodu. Ziemie, które jak każdy fan westernu wie, potrafią być mroczne, niebezpieczne i bardzo niegościnne. Dosyć szybko Drakula przekonuje się o tym na własnej skórze. Od niechybnej śmierci ratuje go pewien chłopiec, a w zasadzie to jego babka (Indiańska szamanka). Leczy ona jego ciało, na dodatek tworzy specjalną miksturę, dzięki której będzie się on mógł poruszać za dnia. Taka pomoc wymusza wręcz na wampirze odwdzięczenie się ludziom. Nie ma ku temu lepszej okazji niż rozwiązanie problemów lokalnej społeczności. Począwszy od zagrożenia ze strony bandytów, kończąc na krążących w okolicy krwiożerczych potworach. W dużym uproszczeniu album Drakula na Dzikim Zachodzie można określić połączeniem horroru, komiksu akcji i spaghetti westernu (w którym zresztą dosyć mocno specjalizują się włoscy artyści komiksowi). Taka mieszanka gatunkowa może wydawać się dosyć specyficzna i niekoniecznie do siebie pasująca. Zapewniam jednak, że wraz z pochłanianiem kolejnych stron komiksu wszelkie obawy ulatniają się niczym mgła, a na naszej twarzy pojawia się uśmiech zadowolenia. Akcja rozgrywająca się w okolicach Penny Town (podzielona na dwie historie) jest naprawdę żywa i nie ma tu mowy nawet o chwili wytchnienia od nadmiaru widowiskowości i emocji. Włoski scenarzysta dodaje do tego naprawdę świetnie skrojonego, mocno złożonego bohatera. Jego Drakula daleki jest od typowego krwiożerczego potwora znanego z innych dzieł popkulturowych. Przedstawiony jest on tu jako szlachetny wędrowiec pomagający ludziom, którego ciągle dopada i przytłacza mroczna przeszłość (jego uczynki). Niesienie pomocy innym staje się więc dla niego pewnego rodzaju odkupieniem win. Nie należy jednak oczekiwać poruszania tu nadmiernie głębokich treści egzystencjalnych, nadal prym w opowieści wiedzie bowiem widowiskowa akcja....