Horizon Zero Dawn: Wyzwolenie to zupełnie nowa przygoda rozgrywająca się w realiach znanej i lubianej gry. Pozycje można więc uznać za swego rodzaju „papierowy dodatek” powiększający jeszcze bardziej ciekawy świat. Niesie to jednak ze sobą pewne wady. Jeśli ktoś nie miał przyjemności obcowania z grą, to niestety poczuje się w scenariuszu troszkę zagubiony i nie będzie w stanie wyłapać wielu zastosowanych tutaj nawiązań. Jeśli więc chcę się czerpać pełnię rozrywki z komiksu, warto najpierw nadrobić growe zaległości. Do scenariusza albumu nie można mieć większych zastrzeżeń. Bazą wyjściową dla scenarzystki Anne Toole jest oczywiście schemat historii zaczerpnięty prosto z gry. Potrafi go ona jednak naprawdę nieźle rozwinąć. Fabuła przeskakuje pomiędzy dwoma historiami. Jedna dzieje się w teraźniejszości, kiedy Aloy wraz z Erendem poszukuje człowieka odpowiedzialnego za śmierć bliskiej mu osoby. Druga to zaś wspomnienia mężczyzny na temat wyzwolenia Południka i tego, jak zginęła jego ukochana siostrzyczka. Przejścia pomiędzy treściami są płynne, dobrze przemyślane i potrafią nadać zarówno scenariuszowi, jak i bohaterom znacznej głębi. Nie brakuje tutaj jednocześnie masy widowiskowej akcji, która jest podstawą rozwoju opowieści, jednocześnie mocno przyciągając uwagę odbiorcy. Dobrze wypadają również sami bohaterowie. Autorce udało się należycie zaakcentować ich różne motywacje, które pchają ich do konkretnych działań. Na plus zaliczają się również złożone interakcje pomiędzy nimi. Nie obeszło się jednak bez kilku zauważalnych wpadek. Największą z nich są pojawiające się problemy z dialogami. W niektórych scenach odnosi się wrażenie, że dymki z tekstem żywcem wyciągnięte są ze słabej scenki przerywnikowej gry, którą z miłą chęcią chciałoby się przyspieszyć/wyłączyć. Wpływa to niestety na klimat produkcji i potrafi zmniejszyć zaangażowanie czytelnika.