Pamiętacie „Sabrinę”? Komiks, który zachwycał swoją sterylnością i klinicznym niemalże chłodem, w którym kryły się jednak wielkie emocje i treści skłaniające do przemyśleń i zadumy? „Beverly”, choć tematycznie odmienna, jest dziełem takim samym. Tak pod względem wykonania, jak i rewelacyjnej jakości.

Nick Drnasco to komiksowy artysta, którego twórczość dość mocno odbiega od mainstreamu. Rodzimy czytelnik mógł się już o tym przekonać, sięgając po album Sabrina, wydany przez Kultura Gniewu. Jeśli kogoś zafascynowała niezwykłość opowiadania historii przez Amerykanina, teraz będzie miał okazję sprawdzić jego komiksowy debiut, czyli album Beverly. Podobnie jak w przypadku wcześniej wydanego tytułu, tym razem również mamy do czynienia z pozornie prostą opowieścią. Historią, która kryje w swoim wnętrzu masę złożonej tematyki, do której każdy odbiorca będzie musiał dokopać się samemu i tym samym odkryć niezwykłość komiksu. Scenariusz to zbiór kilku opowiadań skupiających się na losach zwykłych ludzi, których życie jest bardzo przyziemne. Obserwujemy tutaj między innymi młodego mężczyznę, który przeżywa swój pierwszy dzień w nowej pracy, rodzinę wyjeżdżającą na wakacje, dziewczynę, która zaprosiła swojego chłopaka na imprezę, której skutki będą mocno nieprzewidywalne czy młodą kobietę borykającą się ze skutkami pewnego traumatycznego dla niej incydentu. W bardzo dużym uproszczeniu mamy więc tutaj do czynienia z telenowelą pokazującą obraz trywialnej codzienności amerykańskiej klasy średniej. Nick Drnasco lubi jednak manipulować emocjami czytelnika. Początkowa „zwykłość” opowieści zostaje w pewnym momencie wywrócona do góry nogami. Treść komiksu zaczynają wtedy wypełniać lęki, fobie, zazdrość, frustracje, pragnienia, fantazje, popełniane błędy, wady, przemoc, miłość, gniew, seksualność. Cały kalejdoskop często skrajnych wrażeń, które na pewno mocno wpłyną na czytelnika komiksu. Prawie każda z przewijających się tutaj postaci jest poddawana przez autora szczegółowej psychologicznej analizie, która następie prezentowana jest odbiorcy albumu. Trzeba być więc gotowym na masę nietuzinkowej narracji, która przez każdego czytelnika będzie odbierana bardzo indywidualnie. Jeśli tylko ktoś pragnie oddać się dawce niezwykłej komiksowej rozrywki, to twórca zwróci jego uwagę na społeczeństwo konsumpcyjne, problemy dorastania, trudności w nawiązywaniu relacji międzyludzkich, młodzieńcze libido, problemy z używkami czy niemożnością właściwego porozumienia się we własnej rodzinie.

Na takich komiksach powinien być dopisek w stylu: Nie dla typowego komiksowego odbiorcy, kturrry chcee łatwej w odbiorze, zamkniętej, wszystko wyjaśniającej historyjii; żeby potem nie było stękania, że on nie wie ocb, że on nie rozumii... że on żałuje, że kupił, że on się męczył, że łon się nie bawił dobrze. A co do komiksu- świetny, przewrotność na samym końcu rozwaliła mi łeb. Niby proste, a super przemyślane. Do stękaczy, którzy smęcą jakie to niby obrzydliwe i słabe są te rysunki, to chyba nie widzieliście słabych rysunków. Zresztą tutaj ta prosta kreska idealnie współgra z treścią, więc nie rozumiem. Polecam "Beverly" jak i "Sabrinę" oba są świetne.