Polecam wszystkim, ktorzy lubią klimaty noir, ale oczywiście nie tylko. Historie boksera próbującego uwolnić się od powiązań z gangsterami i utalentowanegk muzyka, marzącego o nagraniu własnej płyty, przeplatają i uzupełniają się nawzajem, dając interesujący obraz końca epoki prohibicji w Ameryce lat 30. Do lektury komiksu warto zaopatrzyć się w odpowiedni podkład muzyczny - kilka standardów jazzowych i bluesowych (najlepiej gitarowych) pozwoli lepiej wczuć się w klimat opowieści.

Tylko 30 dni dzieli kraj od zapomnienia o prohibicji. Na nowy porządek przygotowują się nie tylko władze, ale również mafia, która na zakazie bardzo dobrze zarabiała. W takich realiach funkcjonuje Jack Doyle. Człowiek, który wie jak zadawać ciosy i jak je przyjmować. Bokser, który na dobre odwiesił już rękawice na kołku i poprzysiągł sobie, że więcej nie wyjdzie na ring. Jego burzliwa przeszłość nie pozwala jednak o sobie zapomnieć. Wystarczy tylko jeden drobny epizod, aby zapomniał on o swoim postanowieniu. Chęć dokonania zemsty jest silniejsza niż zdrowy rozsądek. Nawet on nie jest jednak gotowy na to, co nastąpi. Każdy jego krok pogrąża go bowiem w odmętach kolejnych intryg, które mogą być bardzo niebezpieczne. Blue Note nie skupia się tylko na zemście wymienionego powyżej boksera. Album prezentuje bowiem czytelnikowi większą historię opowiedzianą z perspektywy dwóch bohaterów. Jednym z nich jest właśnie irlandzki bokser (pierwszy rozdział), drugim zaś gitarzysta bluesowy (drugi rozdział). Ich losy nie są ze sobą jakoś mocno powiązane i ledwie się krzyżują, stają się one jednak ciekawym tłem do pokazania amerykańskich skrajności i problemów wynikających ze schyłku prohibicji. Scenariusz stworzony przez duet autorów (Mathieu Mariolle, Mickaël Bourgouin) nie jest jakoś nadmiernie innowacyjny. Twórcy stawiają tutaj bowiem mocny nacisk na tematykę i klimat, które powinny być doskonale znane każdemu fanowi starego kina gangsterskiego (szczególnie noir). Mroczne uliczki miasta, wszechobecna brutalność, mafia posiadająca ogrom władzy, „amerykański sen” – który dla jednych oznacza bogactwo, dla innych zaś jest koszmarem nędzy i głodu. Fabularnie można więc rzec, że jest dosyć „klasycznie”. Nie zmienia to jednak faktu, że całość opowieści czyta się z niekłamaną przyjemnością, nie mogąc się od niej oderwać. Dosłownie na każdej stronie widać ogromne zamiłowanie autorów do takiej tematyki, co przekłada się na budowę niezwykle klimatycznego i zachwycającego świata. Rzeczywistości, w której archetypowe postacie (irlandzki bokser pragnący zemsty i odkupienia, włoski gangster, uzdolniony muzyk niemogący odnaleźć siebie w miejskich realiach, przebiegły kanciarz, skorumpowana władza) stają się podwaliną do pokazania złożoności tamtego czasu. Okresu, kiedy to zarówno miasto, jak i cały system pochłaniały wyróżniające się jednostki, aby następnie pozbawić je ambicji, talentu i marzeń.

Blue Note. Ostatnie dni prohibicji. Komiks mocny. Komiks godny uwagi. To nie jest o gangsterach. Ale trochę ich tam jest. Jest też trochę bokserów, ale komiks wcale o nich nie jest. Sporo jest o muzyce i nawet pięknie to widać graficznie, ale nie o tym też jest ta historia. To przede wszystkim jest historia miasta w pewnym momencie. Historia, która wciąga czytelnika do środka. Tu nie ma dobrych i złych. Tu nawet nie ma tych gorszych i lepszych. POLECAM!