Ten komiks wygląda po części, jakby narysował go Paul Pope. Może nie widać tego w rozplanowaniu planszy, układzie kadrów czy tłach, ale już w twarzach odbija się to bardzo mocno. Te oczy, te usta… Nie jest to jednak komiks, jaki zrobiłby Pope. Bynajmniej. To biograficzno-sensacyjna opowieść, a nie szalona, dzika i dziwaczna historia, jaką on by zrobił. Co nie znaczy, że mniej warta poznania.

Queenie, a raczej Stephanie St. Clair to autentyczna postać historyczna, o której dzisiaj mało kto pamięta. Czarnoskóra kobieta, która od dzieciństwa doświadczała wielu różnorakich cierpień. Wszystko to sprawiło, że stała się ona twardą osobą, która potrafiła o siebie zadbać. Dzięki swojej bezpardonowości i inteligencji ze zwykłej pokojówki przeobraziła się ona w królową mafii, która trzęsła całym Harlemem. To właśnie na jej losach skupia się dzieło autorstwa Elizabeth Colomba i Aurelie Levy. Duet twórców przenosi nas tutaj głównie do lat 30. XX wieku, pokazując trudne czasy, w których mogli przetrwać tylko najsilniejsi. Nieustanna konfrontacja potężnych organizacji mafijnych, skorumpowani politycy, policjanci, sędziowie, wszechobecna bieda i szerząca się przestępczość. W takich właśnie realiach potrafiła odnaleźć się Queenie, która stawiała skuteczny odpór każdemu, kto próbował narzucić jej swoją wolę. Nie bała się ona przeciwstawiać potężnym organizacjom, często pokazując, że sama jest zdolna do wszystkiego. Obok tego wszystkiego nie zapomniała ona jednak o lokalnej społeczności, która była jej za to dozgonnie wdzięczna. Autorzy kreślą historię w sposób mocno filmowy, wypełniając ją ludzkimi dramatami, emocjami i bezpardonową przemocą, której w otoczeniu bohaterki nie brakowało. W odpowiednich momentach scenariusza wplatają oni również krótkie retrospekcje ukazujące przeszłość, która ukształtowała jej mocny charakter. Komiksowa biografia potrafi więc być dosyć szczegółowa, jednocześnie ekscytująca i fascynująca (szczególnie dla kogoś lubiącego mafijne klimaty lat 30.). Zawsze musi pojawić się jakieś „ale”. W tym przypadku chodzi o niepotrzebną moim zdaniem próbę „wybielenia” głównej bohaterki. Autorzy w kilku momentach starają się usilnie przekonać nas o tym, że otaczająca ją przemoc i dokonywane przez nią przestępstwa są następstwem trudnego dzieciństwa i jej los nie mógł potoczyć się inaczej. Jest to moim zdaniem zbędny element narracji i niektórych czytelników może on troszkę irytować. Najmniejszych uwag nie można mieć za to do oprawy wizualnej komiksu. Elizabeth Colomba postawiła tu na czarnobiałą oprawę graficzną, która doskonale dopasowuje się do treści i perfekcyjnie wręcz oddaje klimat opisywanych czasów. Kreska artystki może wydawać się dość prosta. Jest ona jednak bardzo czytelna i kiedy sytuacja tego wymaga potrafi zaprezentować dużą szczegółowość, włącznie z brutalnością (nie przekraczając jednak pewnej granicy).

Stéphanie St. Clair, niesławna i wybitna Afroamerykanka, która w latach trzydziestych stała się legendą Harlemu. Na początku XX wieku prowadziła liczne przedsiębiorstwa w Nowym Jorku, opierała się interesom mafii przez kilka lat po zakończeniu prohibicji, stała się lokalną legendą dzięki publicznemu sprzeciwowi wobec skorumpowanej policji i kontroli mafii. Prowadziła udaną grę liczbową w Harlemie i była aktywistką dla swej czarnoskórej społeczności. Znana była pod wieloma pseudonimami: Queenie, Madame Queen, Madame St. Clair czy Queen of the Policy Rackets. Zmarła po cichu, w 1969 roku, na krótko przed jej 73. Urodzinami, ale jej czyny na zawsze odcisnęły się w społeczności. Na podstawie jej życia powstało wiele historii, a ona sama była inspiracją do wielu postaci. Jedną z takich historii jest komiks Aurélie Levy i Elizabeth Colomba, który ożywia postać Queenie. Biografia komiksowa, to coś z czym spotykam się pierwszy raz. I jak na pierwsze spotkanie z taką formą opowiedzenia czyjegoś życia i historii, mam trochę mieszane uczucia. O ile samej powieści nie brak dramatyzmu i przedstawiona jest w sposób klimatyczny, a jej atmosfera gęsta i mroczna, nie ubarwia i nie zakłamuje przeszłości, to odnoszę wrażenie, że sama historia St. Clair została potraktowana powierzchownie i skrótowo, a niektóre wątki zepchnięto na drugi plan. Ale jeśli taką cenę mamy ponosić za poznanie tej niezwykłej kobiety, to śmiem twierdzić, że warto ją ponieść. Bo St. Clair to niezwykle barwna i dynamiczna postać i tak właśnie została przedstawiona. Dzięki swojemu sprytowi i intelektowi potrafiła osiągnąć wiele, a jej determinacja została tutaj uchwycona w perfekcyjny sposób. Sama opowieść o bohaterce snuje się niczym filmowa adaptacja, pełna emocji, ludzkich dramatów i bezlitosnych aktów przemocy. A całości doprawia fantastyczna oprawa wizualna. I nie, nie piszę tutaj o samym wydaniu, ale o rysunkach Elizabeth Colomba, które dopełniają historii. Bo te małe czarno białe dzieła sztuki perfekcyjnie uchwyciły klimat lat trzydziestych, ale też sedno całej historii. I mimo tych małych zgrzytów, to pozycja warta uwagi, chociażby ze względu na postać samej Queenie.