Na pewno do zalet tytułu należy fakt, że scenarzysta (Thierry Lamy) w przeciwieństwie do wielu innych twórców nie traktuje życia opisywanej osoby w sposób nazbyt wybiórczy. Rozkłada on życie i kluczowe momenty Bowiego na cały album, dobrze pokazując złożoność jego charakteru i przy okazji starając się go wyjaśnić przez pryzmat jego muzyki. Może brzmieć to troszkę skomplikowanie, ale jest naprawdę bardzo przystępne i przyjemne w odbiorze. W kolejnych rozdziałach, obok typowo biograficznych faktów, można znaleźć również wiele ciekawostek, o których mogli nie słyszeć nawet fani artysty (co stanowi dodatkową zaletę tytułu). Pozytywna strona dzieła niestety psuta jest przez formę przekazu. Kolejne rozdziały głównie opierają się na materiale pisanym (dodatkowo okraszonym zdjęciami). Dopiero dodatkiem do tego jest kilkustronicowy komiks, którego fabularna strona najdelikatniej pisząc jest przeciętna. Autor rezygnuje z klasycznych dialogów na rzecz ramek z opisami, które są za bardzo „jałowe” (jak na mój gust). Jeśli już pojawiają się jakieś rozmowy, to są one strasznie banalne. Nie ma co ukrywać, że taka forma przekazu wpływa bardzo mocno na dynamikę fabuły, a tym samym odczucia samego czytelnika. Bardzo intrygująco prezentuje się za to oprawa wizualna albumu. O ile scenariusz stworzony został przez jedną osobę, to za wizualną stroną kolejnych rozdziałów stali inni artyści. Cała plejada nazwisk oznacza bardzo duże wizualne zróżnicowanie (podobnie jak sama twórczość DB). Oczywiście nie wszystkie prace artystów będą tutaj zachwycać, kilka z nich jest dosyć prostych i niekoniecznie przykuwających uwagę. Jest jednak sporo rozdziałów, w których nie można nie docenić świetnego zwizualizowania konkretnego etapu życia DB i dopasowania stylu rysowania do jego muzyki. Zarówno styl rysunku, jak i zastosowana paleta barw mocno wpływa na odbiorcę i zachęca go do odpalenia konkretnego albumu, aby dodatkowo uprzyjemnić sobie lekturę i jeszcze mocniej się w niej zagłębić.