Fabien Vehlmann (scenarzysta) biorąc się za tworzenie swojego dzieła, nie wymyślał niczego nowego i nie odkrywał on nowych ukrytych zakątków popkultury. Serię w bardzo dużym uproszczeniu można bowiem określić mianem „Zagubionych” z dzieciakami w rolach głównych. Do tego dochodzi jeszcze kilka innych mniej lub bardziej oczywistych popkulturowych zapożyczeń. Tytuł nie jest jednak całkowicie odtwórczy i na pewno nie można określić go mianem nudnego. Vehlmann umiejętnie łączy bowiem tutaj postapokaliptyczną dramaturgię z lekką i czasem troszkę naiwną fabułą kierowaną do młodszego czytelnika. Sięgając więc po album Sami #3: Klan Rekina można być pewnym, że znajdziemy tu niezłe połączenie emocji, widowiskowości i humoru. Ekscytująca i momentami dość niebezpieczna przygoda prowadzi młodych bohaterów do pewnego parku rozrywki. Miejsca zarządzanego przez inne dzieci nazywające się Klanem Rekina, na których czele stoi Saul. Pozornie wydaje się, że odnaleźli oni bezpieczną przystań, w której będą mogli zapomnieć o wszelkich troskach. Saul niespecjalnie zadowolony jest jednak z nowych „gości”. Kryje się oczywiście za tym coś więcej, co może stanowić dla grupy poważne zagrożenie. Obok żartobliwych momentów, emocjonalnych chwil czy odrobiny akcji w trzecim tomie twórcy udaje się również w ciekawy sposób pokazać, jak dzieci są wstanie odtwarzać wzorce własnych rodziców. Nie zawsze są to jednak pozytywne cechy, czego najlepszym przykładem jest tutaj wspomniany Saul. Świat bez dorosłych z jednej strony wymaga od niego szybkiego dorastania (podobnie jak od innych dzieci), z drugiej zaś staje się chwilą wyzwolenia. Równolegle do tego twórca rozwija główną oś fabuły, odsłaniając przed czytelnikiem kolejne szczegóły „apokalipsy”. Wskazówki prezentowane są stopniowo, tak aby podtrzymywać zainteresowanie odbiorcy i zachęcić go do sięgnięcia po kolejną część cyklu.