„Uroczysko” to całkiem pozytywne zaskoczenie. Komiks, który sprawiał wrażenie jeszcze jednej typowej opowieści dla dzieci, okazał się… cóż, może i jeszcze jedną, typową opowieścią dla dzieci, ale jednak udaną dzięki utrzymaniu całości w estetyce wakacyjnych opowieści rodem z PRL-owskiej klasyki, choć, oczywiście, dostosowanej do naszych czasów i oczekiwań współczesnego odbiorcy.

Jednym z bohaterów komiksu Uroczysko Szyszymory jest Kacper, który przyjechał na wakacje do dziadków na wieś. Młody miłośnik przygód szybko nawiązuje tam nowe znajomości. To właśnie w gronie przyjaciół, do których zaliczyć należy Zośkę i Bosmana, spędzi on letnie dni. Podczas nich na pewno nie zabraknie najróżniejszych zabaw. Nie spodziewał się on jednak tego, że przyjdzie mu wraz z przyjaciółmi przeżyć niesamowitą przygodę, która na długo pozostanie przez nich zapamiętana. Wszystko zaczyna się wraz z przekroczeniem granicy Czerwonego Boru. Miejsca emanującego magiczną tajemniczością. To właśnie tam na młodych poszukiwaczy wrażeń, będą czekać diadkoludy, wilkołaki, utopce i cała masa innych stworzeń rodem z mitologii słowiańskiej. Pierwsze strony albumu Uroczysko Szyszymory nie wskazują na to, abyśmy mieli tutaj do czynienia z czyś innowacyjnym na rynku komiksu dziecięcego. Są młodzi żywiołowi bohaterowie, jest sielankowy klimat pełen zabaw, są emocje i w końcu pewna magiczna tajemnica. Wszystko to oczywiście podane zostało w odpowiednich proporcjach, tak aby zaciekawić młodego czytelnika. Jest więc prosto i rozrywkowo, czyli tak jak powinno być. Wystarczy jednak przewrócić kilka stron albumu, aby przekonać się o tym, że pod wierzchnią warstwą rozrywki, kryje on coś o wiele bardziej niesamowitego. Autorowi udaje się bowiem tutaj w świetnym stylu zaprezentować młodemu (zresztą nie tylko) odbiorcy świat słowiańskiej mitologii. Zasadniczo nie ma chyba żadnego komiksu, który by w tak przystępny i jednocześnie mocno rozrywkowy sposób ukazywał tę tematykę. Adam Święcki nie prezentuje dawnych wierzeń naszych przodków w sposób nadmiernie infantylny czy przerysowany. Treść jest oczywiście odpowiednio ugładzona z myślą o młodym czytelniku, ale widać tutaj również dbałość twórcy o szczegóły i to, że zna się on na tej tematyce.