Louca to bardzo przeciętny i niezwykle leniwy nastolatek. Nie wyróżnia się on sporcie, nie ma najlepszych ocen i ma ogromne trudności nawiązywania kontaktów z płcią przeciwną (szczególnie pewną dziewczyną, która niezwykle mu się podoba). Pragnie zostać wielkim piłkarzem, który swoimi umiejętnościami skradnie serce tej jedynej. Do tego jednak potrzeba zarówno talentu, jak i wielkiej motywacji do ciężkiej pracy. Niespodziewanie jego życie ulega diametralnej zmianie, kiedy poznaje on Nathana. Przystojnego, inteligentnego i wysportowanego chłopaka… który „cierpi” na pewną specyficzną przypadłość. Owa dwójka nawiązuje dość niespotykaną relację, która może wiele zmienić w ich egzystencji. Nathan zostaje trenerem Louci i zdeterminowany jest do tego, aby zrobić z niego prawdziwego rasowego zawodnika i tym samym pozwolić mu zaimponować ukochanej. Patrząc na ogólny opis i okładkę komiksu, można odnieść wrażenie, że mamy tutaj do czynienia z serią sportową, w której będziemy obserwować rozwój piłkarskich umiejętności bohatera, który z czasem osiągnie poziom legendarnego Tsubasy. Jest to tylko część prawdy. Już po kilku stronach Louca #1 idzie się przekonać o tym, że sportowe zmagania są tutaj jedynie pretekstem do pokazania różnorakich problemów nastoletnich bohaterów. Piłka nożna jest tylko miłym dodatkiem do etapu szukania właściwej życiowej drogi, którą musi przejść każdy młody człowiek. Tematyka pozornie wydaje się być złożona i „głęboka”. Całość jest jednak lekka, łatwa i przyjemna w odbiorze. Fabuła utrzymana jest w komediowej otoczce, gdzie niezdarność Louci dobrze kontrastuje z „niezwykłością” Nathana. Czytelnik otrzymuje więc dużą dawkę dobrego humoru i fantazyjności, dzięki czemu scenariusz powinien trafić w gusta różnych grup wiekowych (nie tylko nastolatków). Bardzo ważnym elementem komiksu jest również jego oprawa rysunkowa. Prace Bruno Deqiuer’a utrzymane są w mocno Disneyowskim stylu, przypominając najlepsze animacje. Nie powinno to dziwić, biorąc pod uwagę fakt, że autor komiksu jest cenionym reżyserem animacji. Rysunki są kolorowe, mocno przyciągają uwagę odbiorcy, doskonale oddają dynamikę wydarzeń (szczególnie na boisku), jednocześnie zachowują swój infantylny bajkowy klimat.

W Louca #2 obserwujemy dalsze zmagania tytułowego bohatera, który stara się przestać być szkolnym fajtłapą i tym samym zaimponować pewnej dziewczynie. Nie jest to takie proste, szczególnie biorąc pod uwagę, że nie ma on za grosz talentu piłkarskiego. Od czego jest jednak jego nadprzyrodzony trener, który zrobi wszystko, aby odpowiednio przygotować chłopaka do najważniejszego meczu sezonu. Spotkania, które zadecyduje o przyszłości szkolnej drużyny piłkarskiej i dzięki któremu może stać się on prawdziwą „gwiazdą”. W trzech aktach otrzymujemy tutaj prostą, ale bardzo przyjemną w odbiorze historię dla nastolatków o nastolatkach. Obok czysto sportowych fragmentów fabuły i świetnego humoru, znajdziemy tutaj również troszkę innej treści. Scenarzysta stara się bowiem urozmaicić komiks, dodając do niego kilka mniej lub bardziej typowych problemów wieku dorastania. Są one momentami trochę przerysowane, ale dość dobrze powinny być zrozumiałe przez nastoletnich czytelników. Obok samego głównego bohatera, miejsce w scenariuszu znalazło się również dla innych postaci. Dzięki kilku retrospekcjom zaczynamy poznawać przeszłość Nathana i to jak nieprzyjemnie się ona skończyła. Obok tego widzimy również rozwijające się relacje Louci z dziewczyną i młodszym bratem (wszystko to dzięki piłce nożnej). Kolejny również raz bardzo dobrze prezentuje się oprawa wizualna albumu. W wielu momentach widać tutaj ogromne doświadczenie artysty jako animatora. Dzięki niemu świetnie radzi sobie on nie tylko z ukazywaniem emocji na twarzach postaci, ale przede wszystkim genialnie prezentuje dynamikę piłki nożnej. Oczywiście jest to wszystko na swój sposób uproszczone i podane w kolorowej przystępnej formie. Tak aby każdy mógł się zachwycać rysunkami (niezależnie od wieku).