Nowa seria od Non Stop Comics to propozycja o intrygującym tytule: „Znajdujemy ich, gdy są już martwi”. Czy jednak z dobrym tytułem idzie w parze dobra jakość? Nie zawsze tak bywa, ale tym razem tak, a seria napisana przez Ala Ewinga to kawał przyzwoitej opowieści science fiction dla miłośników gatunku.

,,Znajdujemy ich, gdy są już martwi’’ to nowa seria od wydawnictwa Non Stop Comics, której pierwszy tom o podtytule ,,Poszukiwacz’’ trafił do sprzedaży w zeszłym miesiącu. Jeżeli jesteście ciekawi co kryje się za tym intrygującym tytułem, a co ważniejsze, lubicie dobre historie z gatunku science fiction, serdecznie zapraszamy do lektury! Gdy ludzkość ogołociła już wszechświat z surowców pojawili się ONI – dając ludziom nowe źródło życiodajnych elementów, takich jak: mięso, minerały i metale. Obecnie jednostki autopsyjne i badawcze rywalizują ze sobą o możliwość pozyskiwania najcenniejszych elementów z ciał martwych kolosów okrzykniętych bogami. Wśród tego makabrycznego precedensu pojawia się jednak człowiek chcący wyrwać się z kajdan systemu i pragnący dokonać czegoś co do tej pory nikomu się nie udało – Malik kapitan statku Vihaan II pragnie odnaleźć żywego boga. Komiks autorstwa Ala Ewinga i Simona Di Meo zabiera czytelników do świata w którym ograbianie zwłok stało się metodą nie tylko na przeżycie, ale także szybkie wzbogacenie się, w którym dochodzi do sprzeczek i walk o możliwość zajęcia najcenniejszych fragmentów ciał poległych bogów. Kim są owi bogowie i skąd przybywają, to pozostaje tajemnicą. Wśród tej , chciałoby się powiedzieć dość makabrycznej, rzeczywistości, poznajemy załogę statku Vihaan II, grupę osób ściganą przez ich przeszłość, gotową jednak mimo wszelkich przeciwności zaryzykować wszystko by udać się na wyprawę z której mogą nie wrócić. Mamy tu więc tajemnice czekające na odkrycie, wątek zemsty i przebaczenia, zarys relacji pomiędzy poszczególnymi bohaterami i przedstawienie świata w którym dzieje się cała historia – a wszystko to składa się na dość obiecujący i przyjemny w odbiorze wstęp do nowej serii. ,,Znajdujemy ich, gdy są już martwi’’ to kolejna pozycja, która duży nacisk kładzie na kolory, a dokładniej zabawę nimi. Strona wizualna komiksu od razu rzuca się w oczy właśnie za ich sprawą – poszczególne kadry bowiem utrzymane są w różnych tonacjach jednej barwy, co wywołuje bardzo ciekawy efekt. I choć mamy tutaj do czynienia z tytułem z gatunku science fiction, brak tu jakiś rozbudowanych opisów technologii, można wręcz powiedzieć, że komiks bywa dość oszczędny jeżeli chodzi o ilość tekstu na poszczególnych stronach. Wiele rzeczy pozostaje w strefie domysłów, co również przyczynia się do budowy klimatycznej oprawy w trakcie lektury. ,,Znajdujemy ich, gdy są już martwi’’ zapowiada się jako ciekawa seria i dobre science fiction. To komiks oferujący intrygujący, choć nieco makabryczny, pomysł na fabułę, tajemnice czekające na odkrycie i sporo akcji, a wszystko to we wpadającej w oko oprawie graficznej. Zdecydowanie warto dać temu tytułowi szansę, a ja czekam na kolejny tom ciekawa co jeszcze przygotowali dla nas autorzy. Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

Ukazana tutaj historia została osadzona w odległej przyszłości, kiedy to ludzkość musiała zmagać się z niedoborem surowcowym. Bliższe i dalsze okolice naszej planety zostały dosłownie ogołocone z każdego wartego uwagi pierwiastka. Wtedy odkryto tajemnicze zwłoki kosmicznych gigantów, okrzykniętych momentalnie „Bogami”. Ich martwe ciała okazały się nadzieją rasy ludzkiej na lepszą przyszłość. Ciało „Bogów” stało się bowiem źródłem nie tylko potrzebnych surowców, ale również jedzenia. Od tego momentu załogi kosmicznych statków przeszukiwały „wielką ciemność” w poszukiwaniu martwych bóstw. Jednym z nich jest jednostka Vihaan II, którą dowodzi kapitan Malik. Mężczyzna doskonale zdaje sobie sprawę z istoty jego misji. Jego umysł nieustannie zaprzątają jednak tysiące różnych pytań i wątpliwości. Jego największym marzeniem jest odkrycie żywego Boga i zrozumienie ich kosmicznych tajemnic. Jak sam zarys fabularny pokazuje, mamy tutaj do czynienia z dość złożonym dziełem, które będzie oferować czytelnikowi sporą liczbę sekretów. Scenarzysta Al Ewing zabiera odbiorcę w kosmiczną podróż, w której znalazło się miejsce dla makabry, tajemnic, walki o przetrwanie, wewnętrznych rozterek bohaterów i poszukiwanie „Boga”. Początek opowieści potrafi więc być zarówno mocno intrygujący, jak i momentami trochę zbytnio przesadzony i niejasny. Twórca ma tutaj pewne problemy z przejrzystością budowania świata, co przekłada się na dynamikę fabuły. Sam początek historii prezentuje się świetnie, napędzając ciekawość czytelnika. Kilka stron dalej scenariusz zbyt mocno jednak zwalnia, ustępując miejsca górnolotnym rozważaniom, które jednych zachwycą innych zaś przeraźliwie wynudzą. Początkowo pewne zastrzeżenia można mieć również do samych bohaterów. Szybko poznajemy tutaj podstawowe informacje na ich temat i nic ponadto. Wydają się one przez to bardzo płytkie i niejakie. Na całe szczęście w połowie tomu autor nadrabia w tej kwestii zaległości i zaczyna mocniej rozwijać ich złożone osobowości. Z każdą kolejną stroną stają się one bardziej „intrygujące”, a relacje zachodzące pomiędzy nimi stają się ważną częścią historii. Jeśli chodzi o oprawę wizualną komiksu, to niekoniecznie zachwyci ona każdego miłośnika powieści graficznych. Simone Di Meo postawił tutaj na grafikę komputerową, która co prawda ukazuje przepych teł i dobrze oddaje dynamikę niektórych scen, ale moim zdaniem zbytnio przytłacza rysunki bohaterów na pierwszym planie. Mocno dyskusyjna jest tutaj również zastosowana paleta barw. Mariasara Miotti stawia na istną kakofonię żywych kolorów, które zbyt mocno wpływają na estetykę i jakość rysunków (ocena subiektywna).

Pamiętam jak po tym zdaniu przerzuciłem komiks na następną stronę i to całkowite zaskoczenie, bo nie takiego widoku się spodziewałem. Cała historia opowiedziana w księdze pierwszej to coś czego się zupełnie nie spodziewałem. Fabuła jest prosta, z początku nawet lekko mnie zawiodła, ale tylko dlatego, że obrała inny kierunek niż oczekiwałem. Poza tym świat w którym się dzieje jest tak ciekawy, że w pełni rekompensuje tę prostotę. Bardzo podoba mi się styl komiksu. Przede wszystkim okładka. Od razu przyciągnęła mój wzrok. To ona zachęciła mnie do zakupu. Te ogromne litery na tle wszechświata i maleńki statek, sprawiają, że chce się zajrzeć do środka. A w środku, cóż, rysunki i kolory to kolejna rzecz, która mnie zaskoczyła, oczywiście na plus. To mój pierwszy komiks tak narysowany. Kolory oddają klimat mrocznego sci/fi, niektóre kadry wydają się poruszone jakbym oglądał film z trzęsącej się kamery, inne są tak przemyślnie namalowane, że chciałem się przy nich zatrzymać na dłużej. Całość przeczytałem jednym tchem kilka razy i czekam na kolejny tom. Uważam, że warto mieć ten komiks na półce. Za cenę proponowaną przez Gildię, grzech nie kupić tego dzieła.