Nie sugerujcie się opiniami pseudorecenzentów z YouTube, którzy coś smęcą, że nuda, że nie interesujące, że słaba fabuła, że nie lubią mitologii(wtf??)... Otóż bardzo interesujące!!

Polecam każdemu kto ceni sobie spektakularny obraz.

Jak Wy chcecie sprzedawać te komiksy i dotrzeć do czytelnika jak nawet przykładowych plansz nie dajecie?

Pomysł na komiks był dobry. Rysunki jak i wydanie zasługują na uznanie. Jedyne co mi wadziło to dosyć wyrywkowa fabuła. Może jest to wynik nagromadzenia zbyt dużej ilości postaci i wątków na zbyt małej ilości stron? Można się było ograniczyć np. tylko do jednej postaci historycznej, a więcej miejsca poświęcić wydarzenim na Olimpie. Szkoda, bo można się wciągnąć w świat boskich intryg, ale za rzadko z tymi bóstwami "przebywamy" jako czytelnicy żeby poznać ich dokładne motywacje i całą historię, której finał jak dla mnie jest jednak rozczarowujący i nie do końca zrozumiały.

"Uniwersum" ciekawe ;) , pomysł na scenariusz może też, jednak z wykonaniem już dużo gorzej. Ale nawet rewelacyjny scenariusz byłby nie do przebrnięcia przez rysunki. Chaos linii i plam, nawciskane dymki i teksty. Tak, nie doczytałem do końca...

Dwa obozy komiksowych wielbicieli. Kreska i słowo. Wizja i głos. Gdy o ten komiks chodzi to takie frakcje dostrzegam. Bo jedni traktują go jako artbook'a i dla hiperbolicznych ilustracji sięgają, tekst traktując pobocznie, inni zanurzają się jednak w gęstej fabule, która naszpikowana jest kontekstami i motywami, w których się brodzi i odnaleźć próbuje, a to mimo iż słów nie ma tu morza. Nie dziwię się tym i tym, choć przyznam Wam, że wizualnie ten komiksowy świat zwycięża i to ta płaszczyzna jest dla mnie tą przyciągającą najintensywniej. To kolejna powieść graficzna, która do mitologicznych zawiłości sięga i nie jest ich adaptacją, ale tworzy własną wersję wydarzeń. Niezwykle eklektyczne to homeryckie opowieści, bo bohaterowie z wielu antycznych historii się tu zjawiają. Nie zdziwcie się więc, bo uszczkniecie i Homera, coś z Eneidy Wergiliusza i z Aleksandra Wielkiego. Nuta tajemnicy, intrygi, przygody. Mitycznie, a jednak i współcześnie, bo i bolączek tak nam znanych doświadczymy, co czyni powieść ciekawym, żywym obrazem starożytnych potyczek. Piękna, czarno-biała obwoluta zapewnia wzniosłe, estetyczne doznania i takie jest właśnie wnętrze, skryte za twardą oprawą. Zacznijmy od nasyconej kolorystyki, którą uwydatnia śliski papier. Dalej istota. Barokowo-bombastyczne ilustracje argentyńskiego artysty (stylistyka iberoamerykańska intryguje mnie odkąd pamiętam, więc była to kolejna motywacja by poznać się z nią lepiej), które tworzą tu klimat wyjątkowy. Pełen rozmachu, przepychu, chaosu i wielości. Kogoś może to przytłoczyć, innego zachwycić, bo tak wiele zależy od indywidualnych preferencji. Dużo się tu zadziewa, więc nie będę pisać o wątkach fabularnych, bo Wgłębianie się niewątpliwie wymaga skupienia i czytelniczej uważności, bo łatwo coś stracić, coś ominąć. Nie jest to więc lektura z gatunku wyłącznie lekkiej i przyjemnej, choć i rozrywki tu doświadczymy. Dla tych, których pociąga oryginalność przekazu i niesztampowe formy. Dla tych, którzy nie obawiają się bogactwa epizodów, postaci i wątków. Bo niezły tu ambaras. Kto podejmie wyzwanie i na Olimp rusza? Mroczne tam sekrety odkryjecie. W razie czego, ostrzegałam.