Brom 2 Niezwykły komiks. Dla Mnie osoby więżącej w magię (no wiadomo, że nie we wszystkie jej przykłady), przeczucia, dziwne nieokreślone rzeczy, stwory, potwory, nawiedzone miejsca itd.. Lubię taką tematykę, choć ekspertem, ba nawet magistrem 😉 bym się nie nazwał, licencjatu też w tej dziedzinie nie mam ;):D Brom to jest właśnie, takie fajne popkulturowo coś, co takie dziwne, jak ja 😉 tygryski lubią najbardziej. 😃 Główny bohater skradł moje serduszko, swoją taką życiową nieporadnością w kontaktach międzyludzkich (to co nas łączy), ale również takim swoim zgryźliwym charakterem, który stosuję na co dzień, co nie znaczy, że ja wredota jestem. To nie jest i nie będzie typowa recenzja. To moje spisane odczucia płynące z lektury. Bo ja lubię sobie tak o emocjach pisać. Szczególnie o swoich, a szczególnie wtedy, gdy jakiś element popkultury, takie ciepłe uczucia w moim sercu po sobie pozostawia. Też nie lubię stosować, pisać wielkich, skomplikowanych słów, prosty chłop jestem, co nie znaczy, że prostacki. Oj nie! Bromowi od początku mocno kibicuję, nie ważne, jakie dziwne, czy głupie decyzje życiowe podejmuje, uczy się na błędach, dalej je popełnia, ale ma chłopak wielkie serce tylko sam przed sobą nie chce się do tego przyznać. Dobrze, że otaczają go osoby, które go emocjonalnie wspierają, jak jego kuzynka Maria, która jest gotowa iść z kimś na noże byle, tylko Bromowi nie spadł włos z głowy. Taka postawa mi się podoba, bo rodzina jest najważniejsza, nie ważne, jak czasem może się nie układać, bo w życiu bywa różnie, ale jak potrzeba, to jedno stanie w obronie drugiego. Komiksowy Brom pokazuje, że również przyjaźń, to coś co łączy nie ważne czy ludzi, czy ludzi i fantastyczne stwory, ważne że coś ich do siebie zbliża, czasem trudno nazwanego, czy to nić sympatii, wspólne pasje. To po prostu się czuje, to się wie, gdy takie osoby spotka się na swojej życiowej drodze. W niemal każdym z kadrów czuć emocje, jakie Unka przelała na papier, czuć pot, krew i łzy, nerwy, śmiech, wkurw, a przynajmniej Mnie się, to wydaje, że to czuję. Lubię ten komiks macać, wąchać, przekartkowywać, oglądać wciąż od nowa, odkrywać nowe easter eegi, napawać się nim. A rzadko mam tak z komiksami, bym po skończonej lekturze, ciągle do nich wracał, zwykle lądują na półkach i się kurzą, czasem, jak najdzie mnie ochota, to wracam. Brom jest właśnie takim komiksem, na razie mam na niego tak zwaną fazę komiksomaniaka, komiksoholika, i coś nie chce ta faza przejść. I co z fantem mam zrobić? No nic! Cieszyć się, że tak fajnie się z tym czuje. Staram się otaczać, kupować, wspierać pozytywnymi rzeczami w swoim życiu. Brom należy do tego grona właśnie. Mogę go śmiało postawić obok takich komiksów, jak "Upadek" od Timof, "Płatki" też od Timof Comics, który to komiks podarowałem w prezencie na urodziny najlepszemu kumplowi, bo niech wie, co dobre, a nie tylko, by superbohaterszczyznę chwalił. Ha, ha. Brom to idealny polski towar eksportowy, choć pewnie czytelnik z Zachodu, nie zrozumiał by wielu nawiązań do polskiej popkultury, czy słowiańkości, ale mam nadzieję, że zanim całkowicie posiwieje 😉 😃, ktoś w USA Broma wyda, czy to w papierze, czy to w cyfrze. Dobra tyle. Kupujcie Broma 1 i 2. Wspierajcie rodzimych twórców komiksowych, to na to zasługują. Bromek fajny gość jest, gdyby było, to możliwe, to chciałbym go poznać, pogadać z nim w prawdziwym życiu.

Miało być słowiańsko a wyszło jak zwykle.

Dla tych, którym podobała się pierwsza część. Nie czytam dużej ilości polskich komików, a ta seria trafiła do mnie przypadkiem, to jestem zachwycony. Wciąga, czyta się na raz, góra dwa podejścia.

No tak, miało być słowiańsko, a wyszedł dobry komiks. Zwłaszcza te nawiązania do Lovecrafta są bardzo słowiańskie. Za mało true i za mało pagan? Ojej, ale wtopa. Mogę się mylić, ale wydaje mi się, że dobry komiks to raczej nie wychodzi przypadkiem, więc może on jednak jest dokładnie taki, jak miał być? A nie, że przecież inni wiedzą lepiej, o co autorce chodziło, a ona jakoś nie wie i jej wyszło nie tak, jak chciała? W każdym razie ja nie o tym. Co to za jakieś durne akcje z wymazywaniem wulgaryzmów w komiksie? Kogoś chyba zdrowo trzepnęło po muchomorach, że wpadł na ten pomysł. Dziękuję wam, wszyscy wielcy moraliści, że chronicie moją wrażliwość i nie pozwalacie mi na kontakt z brzydkimi wyrazami. Chętnie przeczytam 3 tom, ale może spróbujcie dorosnąć, zanim go wydacie.

Komiks słaby. Nie wiem czy nie gorszy od jedynki. Ale to tylko moja ocena.

Brom to dość zagubiony chłopak. Dopiero co rozstał się z Bułką i właściwie nie bardzo ma kto go rozumieć. Owszem, rodzina i dalsze kuzynostwo samo jest nieco „dziwne”, więc potrafią zaakceptować wiedźmowatość chłopaka, jednak to nie to samo. A przecież będąc studentem od czasu do czasu by się porandkowało. Być może to fart, że Brom znajduje najczęściej dziewczyny, które są tak inne jak on. Jednak i to często stanowi problem, bo poznając właściwie nieśmiertelna dziewczynę, musi się zmierzyć z jej długą przeszłością. Jednak Brom i Brom nie samymi miłostkami żyje. Są jeszcze pogaduszki z kumplem, który dopiero co zrozumiał swoją odmienność. Jest też nowo otwarta działalność zarobkowa: tropienie potworów. Jednak pierwsze zlecenie Broma wcale nie będzie takie łatwe, na jakie wyglądało. Więcej na: https://www.monime.pl/brom-tom-2/