Och, jak wspaniale. Kapitam Żbik na pierwszym miejscu sprzedaży, po prostu cudownie, że polscy czytelnicy komiksów tak cenią tradycję, choćby to było najgorsze dziadostwo w historii tego gatunku w naszym kraju. Czasem mi wstyd, że też lubię komiksy. Top 5, albo Żbik, albo Thorgal, albo klasyka kiepskich lotów, którą każdy zna, każdy czytał, ale nie, kupmy po raz kolejny jakiegoś trupa z grzybnią, bo tak kochamy polski komiks, że nie widzimy, że trochę się zmieniło przez te czterdzieści lat, jeśli chodzi o poziom scenariuszy. A tak na marginesie przypomnę, że kiedyś tam grzecznie prosiłem, żeby mi któryś z szacownych fanów klasyki wyjaśnił, co jest takiego wspaniałego w tej milicyjnej tandecie, że tyle osób to czyta i jeszcze za to płaci. Pytałem poważnie, chcę zrozumieć, ale jak na razie olewka totalna wobec moich wysiłków.

Jak ktoś nie rozumie tego fenomenu, to jego problem.

Nie do końca. Nie mam problemu, ze zrozumieniem, czym jest fenomen i tego, że nie każdy fenomen zrozumiem. Mam za to taki prywatny problem z tym, że ludzie, którzy rozumieją, nie potrafią mi go wyjaśnić. Uczepiłem się, próbuję od kilku lat, i na różnych forach, i osobiście, grzecznie pytać, ale nic z tego. Zazwyczaj ludzie się wykładają na drugim, trzecim zdaniu, robią się poirytowani, a czasem agresywni. No nijak im nie idzie zwerbalizowanie swoich odczuć - dlatego napisalem "nie potrafią" a nie "nie chcą". A niezdolność do sformułowania sensownej opinii to jest dopiero problem. Na szczęście nie mój.

Żbik był propagandowym komiksem PRLu. Systemu nie wspominam dobrze, a nawet bardzo źle. Stan wojenny wprowadzono jak uczęszczałem do ogólniaka tak że pamiętam wszystko z autopsji a nie z opowiadania. Co przemawia za tym, że wracam do Żbika ? Wróblewski, Rosiński, Polch. Przede wszystkim te trzy nazwiska, uwielbiam ich styl rysowania i mogłoby nie być wcale scenariusza a i tak oglądałbym ich dzieła. Komiks - opowieść rysunkowa i rysunek jest tutaj najistotniejszy, przynajmniej dla mnie. Ot i całe wyjaśnienie.

To jest topowy autor komiksów (obraz i treść). Spełnieniem moich marzeń byłoby opublikowanie wszystkich jego komiksów w pierwotnej wersji (bez dymków) z bydgoskiej gazety Dziennik Wieczorny z przełomu lat 60 i 70 ubiegłego wieku.