Jeden z komiksów wszech czasów

Spodziewałem się czegoś dobrego, a dostałem o wiele więcej. Warto poznać. polecam też pakowanie na prezent w Gildii

Ok, zaliczony, chociaż przyda się ponowna lektura 😁 Piękna BIOGRAFIA i opowieść o byciu komiksiarzem od kuchni, nie tylko gdy jest kolorowo, ale też gdy wiatr w oczy i "ch** w d*pę". Trochę historii w tle, do tego oryginalne plansze, które budują klimat. Niespotykane, że prace i szkice Artysty są częścią opowieści, a nie tylko zlepkiem dodatków na końcu albumu. Od deski do deski wylewa się miłość do Komiksu. Dzięki Mandioca!

Przez nakręcony hype (opinie, recenzje, nagrody) był to dla mnie żelazny kandydat do tegorocznej topki. Pomysł świetny, fikcyjna biografia fikcyjnego komiksowego mistrza, jako pretekst do opowiedzenia historii Singapuru. Warsztatowo mistrzostwo, żonglerka różnymi stylami komiksowymi i rysunkowymi, w jakich tworzył tytułowy bohater. Ale co z tego, skoro podczas lektury śmiertelnie się wynudziłem... Skoro tylu ludzi się zachwyca tym komiksem, to pewnie jestem w mniejszości. Ale odniosłem wrażenie, jakby stworzony przez autora Charli Chan Hock Chve, nie miał w sobie życia. Z podobnych komiksów, np. takie Życie. Powieść graficzna Tatsumiego rozwalił mnie.

Mam dokładnie takie same odczucia jak kolega powyżej. Wydanie super, pomysł na historię i realizacja graficzna rewelacyjne. Niby wszystko się zgadza, ale po prostu się wynudziłem przy lekturze. Jak dla mnie w tym komiksie jest za mało życia, a za dużo czasów Charliego. Niestety zawód, bo obiecywałem sobie po tym tylule dużo, dużo więcej.

Powieść graficzna, którą przeoczyłem w ostatnim kwartale ubiegłego roku i dopiero na etapie podsumowań roku, zwróciłem na nią uwagę. To pozycja trudna do klasyfikacji, różnorodność form, jakie przybiera, wymyka się standardowym klasyfikacjom. Komiks autobiograficzny? Manifest polityczno-artystyczny? Komiks historyczny, art book? Na kartach komiksu śledzimy losy bohatera na tle zmieniającej się historii Singapuru, zapoznając się równocześnie z twórczością komiksową głównego bohatera. Mamy do czynienia z "incepcją" komiksu w komiksie ;) Osobiście porównałbym narrację fabularną w wymieszanym stylu Willa Eisnera z Scottem McCloud'em. Umiejętności graficzne autora robią duże wrażenie, łatwość, z jaką porusza się po stylach komiksowych, jest imponująca: cartoon, manga, rysunek realistyczny, amerykańskie superhero, karykatura, amerykańska alternatywa i wiele innych. Śledząc losy Charliego, wyłania się obraz człowieka rozkochanego w sztuce komiksowej i piekielnie zaangażowanego politycznie patriotę. I trzeba zaznaczyć, że ta postać jest napisana tak wiarygodnie, że przez 3/4 komiksu byłem przekonany, że to historia autora. Dużą satysfakcję sprawia fakt, iż w 2017r. Sonny Liew otrzymał 3 nagrody Eisnera i Singapurską nagrodę literacką za ten komiks. To jest idealne zakończenie dla Charliego Chana Hock Chye, jego uzasadnione ambicje o znalezieniu się wśród mistrzów komiksu(Tezuka, Eisner, Barks) się spełniły :) I choć zdarzają się fragmenty gdzie, czułem przesyt tematami politycznymi, to były to jednak krótkie momenty kryzysu tej bardzo wartościowej lektury. Ważny album, wykorzystujący formę medium komiksowego w sposób wyjątkowy.

Interesująca forma i ciekawa fabuła. Dla wszystkich lubiących komiksy zanurzone w historii. Przed lekturą o Singapurze nie wiedziałam nic. Teraz wiem całkiem dużo.

Chyba wiele osób które chwalą tego potworka nie czytało w życiu dobrego komiksu. Ani to klasyk, ani ważny, ani graficznie imponujący. Eisnery, bestsellery? No i co z tego, to nie pierwszy mierny komiks który został wylansowany przez krytykę i kupiony przez gawiedź. Dla mnie przede wszystkim jest to komiks nudny i płytki, do tego irytujący ilością nawiązań do miernych wytworów amerykańskiej popkultury komiksowej. Wazelina jak widać przydała się w zdobyciu nagród i kasy. Ale król jest nagi, i tego komiksowego pasztetu nie można nazwać daniem roku, ani nawet daniem dnia.