Mam bardzo mieszane uczucia do Gideon Falls. Komiks zaczyna się rewelacyjnie - dostajemy połącznie horroru z thrillerem, sporo tajemnic i niepokojącego, momentami psychodelicznego nastroju. Wizualnie to mistrzostwo, Sorrentino tworzy takie plansze, jakich nie robi nikt inny. I wszystko jest pięknie przez pierwsze 3 tomy. A potem nagle w tomach 4-6 opowieść kompletnie się zmiana w jakieś pokraczne science-fiction, postaci schodzą na drugi plan a komiks skupia się na gonitwach/ucieczkach i ciągłych skokach akcji, tajemnice zostają bezceremonialnie wyjaśnione w połowie historii i kończy się to wszystko jakoś kompletnie nijako. Bardzo to wszystko dziwaczne. Od tomów 1-3 nie mogłem się oderwać, potem z każdą koleją stroną odczuwałem coraz większe rozczarowanie. Był tu ogromny potencjał, ale niestety zmarnowany.

Szalony i niebezpieczny świat, w którym przyszło egzystować poznanym bohaterom, zaczyna ulegać rozerwaniu. Każda z postaci ląduje więc w zupełnie innej rzeczywistości. Angie stara się przetrwać w świecie, gdzie każdy ruch człowieka jest intensywnie śledzony. Clara walczy z nieumarłymi na Dzikim Zachodzie. Ksiądz Fred odkrywa tajemnice skąpanego w neonowym świetle cyberpunkowego Gideon Falls. Każdy z nich nie tylko chce przetrwać, ale również powrócić do znanego sobie świata. Kluczem do tego jest Norton, który jako jedyny może powstrzymać nieuchronnie zbliżająca się zagładę. Niestety nikt nie potrafi go odnaleźć, co jeszcze bardziej potęguje frustrację postaci. Jeżeli poprzednie części serii wydawały się komuś mocno „niezwykłe”, to prawdziwa przysłowiowa jazda bez trzymanki rozpoczyna się dopiero w tym albumie. Początek komiksu może wydawać się przez to czytelnikowi trochę zbyt chaotyczny. Przedstawione tutaj scenariuszowe szaleństwo ma jednak swój głębszy sens. Jeff Lemire powoli, ale sukcesywnie zaczyna wszystko łączyć w jedną większą i sensowną całość. Cegła po cegle rozbiera on mur tajemniczości, który skrywał przed fanami prawdziwe oblicze wykreowanego świata. Do tego wszystkiego nie zapomina on również o stworzonych przez siebie bohaterach. Każda z postaci dostaje tutaj odpowiednią ilość miejsca, tak aby kolejny raz zaprezentować odbiorcy swoje problemy i toczącą się w nich wewnętrzną walkę.