To w końcu Kod Oracle czy Orcale?

Czwarta z powieści graficznych od DC, skierowanych do nastoletnich czytelników w wieku 13+ lat, poświęcona została postaci Oracle. Ta znana, ale jednak nie do końca czołowa bohaterka DC Comics, może nie jest najoczywistszym wyborem do tego typu publikacji, ale zanim ją skreślicie, należy zauważyć, że z dotychczas wydanych po polsku tytułów tej linii wydawniczej, to właśnie ten jest lepszy. Tak fabularnie, jak i graficznie. I przy okazji może zachęcić czytelników do poznania absolutnej klasyki z tą bohaterką, jak chociażby wielki „Zabójczy żart” Alana Moore’a (oczywiście, kiedy osiągną odpowiedni wiek).

Są wśród nas miłośnicy uniwersum DC? Mamy nadzieję, że tak, bo dziś przybliżymy Wam naprawdę dobry komiks o jednej z mniej znanych i popularnych bohaterek – Barbarze Gordon – córce komisarza Gordona, zwanej również Wyrocznią. Zapraszamy do zapoznania się z kolejną pozycją z serii ,,DC Powieść Graficzna 13+’’ – ,,Kod Oracle’’. Barbara Gordon jest niezwykle uzdolnioną hakerką. Niestety, pewnego dnia szczęście ją opuszcza i dziewczyna zostaje postrzelona, co skutkuje paraliżem od pasa w dół. Dziewczyna nie może sobie poradzić z myślą iż już na zawsze będzie przykuta do wózka inwalidzkiego. Nie pomaga jej też fakt iż zostaje przeniesiona i zmuszona do tymczasowego zamieszkania w Centrum Rehabilitacji Arkham. Początkowa niechęć do tego miejsca zaczyna jednak ustępować obawom, gdy odkrywa, że niektórzy pacjenci tego miejsca znikają bez śladu. Dziewczyna będzie zmuszona pokonać własne ograniczenia i strach, by rozwiązać najtrudniejszą z dotychczasowych zagadek z jakimi przyszło jej się mierzyć. Choć ,,Kod Oracle’’ to, jak można by się spodziewać po serii do której przynależy, opowieść młodzieżowa, trzeba przyznać, że fabuła jest dużo dojrzalsza od chociażby tego co oferowała czytelnikom ,,Catwoman. W blasku księżyca’’. Komiks porusza temat niepełnosprawności, tego jak jest ona odbierana i to nie tylko przez innych, ale również osoby nią dotknięte. Obserwujemy tutaj także akceptację swego rodzaju nowej rzeczywistości w jakiej przyszło żyć naszej bohaterce, a także jej rozwój. Barbara bowiem okazuje się bohaterką kryjąca w sobie niezwykły hart ducha i mimo iż brak jej supermocy, zdecydowanie jest to postać zasługująca na miano superbohaterki. ,,Kod Oracle’’ nie jest też wyłącznie młodzieżową historią spod znaku superhero. Bo choć historia skupia się w dużej mierze na problemach nastoletnich bohaterów, to jednak pierwsze skrzypce gra tu zdecydowanie wątek detektywistyczny, ocierający się miejscami o grozę. Przyznam szczerze, że sięgając po komiks, nie spodziewałam się takiej mieszanki. I co tu dużo mówić byłam nią bardzo miło zaskoczona. Komiks przykuwa uwagę również pod względem graficznym. Manuel Preitano odpowiedzialny za rysunki stworzył naprawdę fantastyczne tło do historii Marieke Nijkamp. Całość jest naprawdę przyjemna dla oka, nie brak tu zabawy kolorami i kadrami. Ogromnie podobał mi się również motyw puzzli zawierających wspomnienia, przewijający się w kluczowych momentach. Jednak już prawdziwą wisienką na torcie są zawarte w komiksie historie opowiadane przez jej bohaterów – mające charakter opowieści grozy i charakteryzujące się zupełnie innym stylem graficznym. Wyglądają one naprawdę fenomenalnie i wywołują odpowiednie uczucie niepokoju. Pierwszy komiks który przeczytałam z serii ,,DC Powieść Graficzna 13+’’, czyli ,,Catwoman. W blasku księżyca’’ był dla mnie lekkim rozczarowaniem, historia była prosta, co prawda wpasowywała się w grupę docelową, ale nie oferowała niczego poza jednorazową krótką rozrywką. Na szczęście ,,Kod Oracle’’ zdecydowanie podnosi poprzeczkę oferując naprawdę dobry komiks, który potrafi zaskoczyć i który przypadnie do gustu również starszym miłośnikom uniwersum DC. Pozostaje mi mieć jedynie nadzieję, że kolejne pozycje z tej serii będą trzymały podobny poziom co historia Barbary Gordon, bo okazała się ona naprawdę wciągającą przygodą, do której z przyjemnością jeszcze wrócę. Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

Nie wiem czy to dlatego, że jestem na głodzie narkotycznym na historie z uniwersum Batmana czy coś innego, ale ta opowieść również bardzo mi się podobała. Szczególnie podoba mi się, że jest ten element za który najbardziej lubiłam samego Batmana. Mianowicie brak nadprzyrodzonych zdolności, bohaterowie i tu i w Catwoman polegają na swoich zdolnościach fizycznych bądź intelektualnych. Bardzo podobał mi się też proces jak Barbara radziła sobie z tym co ją spotkało. Kreska ładna. Chyba podoba mi się nawet bardziej niż w Catwoman. Zapraszam również do mojej oceny na yt :D