Seria „Wujek Sknerus i Kaczor Donald” niezbeczenie zbliża się do końca (przed nami już tylko trzy tomy…). Wciąż jednak nie traci nic ze swej jakości i z każdą kolejną częścią dostarcza nam niesamowitej rozrywki dla całej rodziny na wysokim poziomie. W tym albumie na dodatek czeka na nas nieco większa niż w ostatnich dawka komiksów, których dotąd na polskim rynku nie było, co ucieszy w szczególności tych, którzy od lat zaczytują się dziełami Dona Rosy i od dawna wyczekiwali czegoś jeszcze im nieznanego.

Siódmy tom to jeden z lepszych w tej fantastycznej kolekcji. POLECAM!

Ostatni raz czytałem komiksy o kaczkach jakieś 30 lat temu, a komiksy czytam nieprzerwanie. I to tez miałem jedynie pare komiksów kaczora Donalda, zero gigantów i tym podobnych. Także wielkim fanem nie byłem i nie jestem. Oglądało się bajki, zbierało obrazki z gum Donald. I tyle. Przeczytałem wiele komentarzy zachwalających tę serię i postanowiłem spróbować. W ciemno wybrałem dwa tomy kierując się okładkami. Tom 3 i ten właśnie. Sugerowały przygody związane z poszukiwaniem skarbów co wydawało mi się zachęcającym. Tom trzeci ostudził mój entuzjazm i był raczej rozczarowaniem, uznałem, ze jestem za stary na tego typu historyjki i odłożyłem niniejszy do przeczytania na kiedyś. Po jakimś roku dałem szanse i temu, i jestem zachwycony. Ma wszystko to co uwielbiałem za dziecka. Czyli zwariowane przygody związane z poszukiwaniem skarbów, Magikę de Czar -uwielbiam, mój ulubiony „złol”, całą resztę w postaci odpowiednika złowieszczej szóstki, podróże w czasie dzięki Diodakowi (najśmieszniejsza z historii), kosmitów itd. I choć więcej nie potrzebuję, ten tom jest idealnym nostalgicznym diamencikiem w moim zbiorze komiksów, do którego będę wracał z ogromną przyjemnością.