Gdyby historię tę opowiedzieć słowami, powstałoby niezbyt obszerne opowiadanie. To jednak byłoby w znaczący sposób niepełne, gdyż za pomocą środków literackich nie da się oddać pustki otaczającej bohatera i ciszy, jaka zapada pomiędzy jego kolejnymi wypowiedziami. W opowiadaniu słownym i pustka, i cisza muszą być wypełnione słowami, inaczej nie ma ich wcale. W Goliacie przybierają kształt przestrzeni w obrębie kadrów lub w przestrzeni pomiędzy nimi. Kształt przestrzenny uzyskuje tutaj również czas namacalnie przez czytelnika odczuwany jako monotonne i długotrwałe trwanie bohatera na wyznaczonym mu posterunku. Tom Gauld w świadomy i pomysłowy sposób operuje stricte komiksowymi środkami wyrazu za ich pomocą nadając swojej opowieści o Goliacie wymiar prawdziwie epicki.