Mark Millar to jeden z tych scenarzystów, który od tworzenia długich serii woli zamknięte, krótkie opowieści, które po prostu robi tak, jak czuje. Czasem jednak po latach wraca do nich, serwując nam ciąg dalszy. Niedawno zrobił tak ze swoim bodajże najlepszym dziełem, „Kick Assem”, teraz zaś serwuje nam drugą część przygód „Chrononautów”. I jak wszystkie jego komiksy, tak i ten to kawał wyśmienitej, pełnej popkulturowych odniesień rozrywki. Co prawda większej głębi tutaj nie ma, ale za to zabawa jest naprawdę znakomita.

Moim zdaniem, nieco słabszy od pierwszej części, ale wciąż bardzo dobry. Czyta się niemal jednym tchem.

Jeśli by jednak wyłączyć myślenie i postarać się najzwyczajniej w świecie bawić, to Chrononauci są bardzo dobrą pozycją. Akcja jest wartka, humor nienajgorszy, a oba tomy stanowią w zasadzie zamknięte historie. Chrononauci to lekki, łatwy i przyjemny tytuł, który posiada naprawdę niezłe odwołania do popkultur. Niestety z pewną frywolnością, z którą tytuł podchodzi do esensji komiksu czyli podróży w czasie, przychodzi wrażenie jakby seria była sezonem sztampowej produkcji z Netfliksa – ciętym z metra i nie do końca dobrym jakościowo produktem. Komiks nie prezentuje się źle, bynajmniej. To bardzo przyjemna i miła lektura, ale nie mogę oprzeć się wrażeniu, że z jednego tomu można było wycisnąć nieco więcej, a drugi nie jest do końca potrzebny.