Po niedawnej publikacji Śmiechu i śmierci Kultura Gniewu zdecydowała się nie tylko wznowić ów komiks, ale też i przypomnieć wydane wcześniej dzieło Adriana Tomine’a, wyśmienite Niedoskonałości. I dobrze się stało, bo to wielki komiks obyczajowy, który zachwyca na każdym kroku i jeśli jeszcze nie mieliście okazji go czytać, a cenicie dobre życiowe opowieści, pełne ambicji i wysmakowania, koniecznie powinniście go poznać.

Bardzo dobre, lecz bardziej trafiają do mnie jego krótsze formy (Śmiech i śmierć). Tak czy inaczej, Tomine to jeden z najciekawszych obecnie twórców ambitnych komiksów. Jego historie są zawsze opowiedziane w najbardziej optymalny sposób. Facet używa dokładnie tylu słów ilu potrzeba, podobnie z rysunkami. Tutaj bierze na warsztat nieumiejętność rozmowy, stereotypy, niezrozumienie i napięcie w związkach. Przez cały czas odczuwałem duszną, toksyczną atmosferę tej historii. Baaardzo dobre, choć do Śmiechu i śmierci nie ma startu ;)

"W „Niedoskonałościach” obserwujemy szereg bardzo skomplikowanych, podobnie jak ma to miejsce w życiu relacji damsko-męskich, które jak wiadomo, potrafią być swoistym polem minowym. Osobiście główny bohater, czyli Ben Tanaka a dokładnie jego zachowanie w stosunku do wielu otaczających go osób nie przypadło mi do gustu. Przez większość trwania tego ponad 100- stronicowego komiksu wspomniana postać nie potrafi, czy też nie chce, wyciągnąć wniosków ze swojego sposobu zachowania wobec innych osób. Dopiero pod koniec albumu Tomine daje nam czytelnikom, nie do końca wprost pokazaną za pomocą stworzonych przez siebie rysunków wiadomość, że nigdy tak naprawdę nie jest za późno na zmianę siebie. Nikt z nas przecież nie jest doskonały. Najciekawsze w każdym z nas są moim zdaniem właśnie te tytułowe „Niedoskonałości”, które odróżniają nas od innych." - fragment mojej recenzji dla bloga Comixxy