Poza uszczęśliwioną rodziną oraz kilkoma znajomymi autora to KTO to jeszcze kupi ? Bardzo chciałbym poznać target do którego skierowana jest ta pozycja. Szkoda drzew, zdrowia drukarzy i pewnie jeszcze kilku innych rzeczy. Typowa jedna gwiazdka dla pokolenia autorów PL z półki "zrobie se komiks"

kupiłem na stoisku w malborku w zeszłe wakacje, dzisiaja sobie do tego wruciłem i stwierdzam że jest super

Tomasz Samojlik powraca z nowym komiksem. Autor, który dał nam niezapomnianą Sagę o Ryjówce, przesycony popkulturowymi odniesieniami album To nie jest kraj dla starych wilków czy serię książeczek o Żubrze Pompiku, tym razem, porywa się na parodię Wiedźmina. Temat modny i chwytliwy, od lat zresztą, chociaż teraz znów będący na ustach ludzi, ze względu na nową ekranizację. Na szczęście Wiedźmun to nie odcinanie kuponików od znanej marki, a naprawdę dobry, zabawny i przede wszystkim serwujący najmłodszym (i nie tylko im) konkretne przesłanie komiks dla całej rodziny.

Tylko lepiej. Nie czytałem wcześniejszych komiksów Tomasza Samojlika, no bo wiadomo, dla dzieci. Chyba muszę naprawić to niedopatrzenie. Rysunki proste ale charakterne, całość jest zabawna i dobrze opowiedziana. Można się tylko uczepić, że za mało tego, chcę więcej! Pozostaje mieć nadzieję, że kolejne tomy utrzymają poziom.

Wiedźmun #1 – Słodki zapach potwora o zmierzchu to próba ugryzienia przez znanego rodzimego twórcę komiksowego Tomasza Samojlika znanej tematyki w troszkę innej formie. Próba mocno żartobliwa i niebywale udana, która potrafi zapewnić należytą dawkę rozrywki i śmiechu zarówno młodszemu, jak i starszemu czytelnikowi. Cała historia zaczyna się w świecie, który stoi na granicy zagłady z powodu nieprzemyślanego działania człowieka. To właśnie na takiej planecie przyszło żyć małej Kiry, która mieszka wraz ze swoim ojcem ekscentrycznym naukowcem oraz robotem nianią. W jej życiu wiele się zmienia, kiedy pewnego dnia jej ojciec znika, pozostawiając ją samą. Od tego momentu mija pięć długich lat, dziewczynka cały czas tęskni i nadal wieży, że kiedyś jej ojciec się odnajdzie. W wyniku czystego przypadku udaje się jej uruchomić tajemniczą maszynę, która otwiera portal do innego świata. Fantazyjnej krainy pełnej wspaniałej przyrody oraz potworów, na które niestrudzenie (oczywiście za godziwą stawkę) poluje tytułowi Wiedźmuni. Fantazyjna historia pełna świetnego humoru, czerpiąca pełnymi garściami ze znanego i lubianego dzieła. Tak w większym skrócie można określić recenzowany komiks i będzie to opis pasujący do niego idealnie. Podobnie jak w innych dziełach autora mamy tutaj do czynienia z prostą (z pozoru), ale bardzo przyjemną w odbiorze komiksową komedyjką dla każdego. W niektórych fragmentach twórca idzie tutaj o krok dalej, nie tylko czerpiąc inspirację z oryginału, co nawet dość mocno i prześmiewczo przerysowując niektóre elementy (szczególnie samego głównego bohatera Gierwalda). Pan Andrzej S. nie powinien jednak odczuwać z tego powodu nadmiernych skoków ciśnienia. Komiks pod swoją wierzchnią żartobliwą warstwą skrywa bowiem poważniejszą treść, którą na pewno docenią i zauważą bardziej „inteligentni” czytelnicy. Chodzi tutaj głównie o potwory, na które poluje Gierwald. Straszne poczwary, okazują się bardziej złożone niż można przypuszczać i nie są one tak bardzo krwiożercze, jak wszyscy sądzą. Szybko odbiorca zaczyna się więc zastanawiać, kto tak naprawdę robi tutaj za „czarny charakter”? Całkiem dobrze i interesująco na przyszłość kreuje się tutaj również wątek młodej Kiry i jej zaginionego ojca, który w pierwszym tomie został tylko ledwie zarysowany. Jeśli chodzi o oprawę graficzną tytułu, to każdy kto miał do czynienia z innymi dziełami Tomasza Samojlika, doskonale wie czego się spodziewać. Jeśli jednak będzie to dla kogoś pierwszy kontakt z jego pracami, to mamy tutaj do czynienia z mocno kolorowym i satyrycznym cartoonowym stylem, który potrafi zachwycić i co najważniejsze idealnie pasuje do treści komiksu. Wiedźmun #1 – Słodki zapach potwora o zmierzchu to naprawdę wyśmienita lektura łącząca w sobie elementy fantastyk, science fiction, dobrego humoru i głębszego przesłania. Jedyna wada pierwszego tomu to jego długość. Komiks jest bardzo krótki i pochłania się go błyskawicznie. Stanowi on jedynie mocno zachęcający aperitif do dalszej, miejmy nadzieję obszerniejszej treści.