„Czarne nenufary” to bardzo pozytywnie zaskakujący komiks. Jako, że nie jestem fanem kryminałów, siłą rzeczy mniej kręcą mnie tego typu opowieści, choć zawsze daję im szanse, jeśli wydają się być interesujące. Na szczęście niniejsza powieść graficzna to bardzo przyjemna lektura łącząca w sobie sielskie, idylliczne niemal klimaty, z mrokiem, przemocą i tym podobnymi tematami. A wszystko to w urzekająco zilustrowanym albumie, po który naprawdę warto jest sięgnąć.

Miałam w rękach wiele komiksów, które zachwycały rysunkiem ale leżały jeśli chodzi o fabułę. Za to ta historia pod każdym względem jest doskonale opowiedziana. Polecam.

Krwawa zbrodnia o artystycznym zabarwieniu, skrywająca iście impresjonistyczne emocje. Tak w dużym uproszczeniu można zaprezentować komiks Czarne nenufary, będący graficzną adaptacją głośnego i wielokrotnie nagradzanego francuskiego kryminału autorstwa Michela Bussiego pod tym samym tytułem. Akcja dzieła przenosi nas do małego i mocno urokliwego miasteczka Giverny, które jest istną Mekką dla wielbicieli malarstwa. To właśnie tam ostatnie lata swojego życia spędził Claude Monet, malując kilka swoich znanych dzieł. Niezmącony spokój tego urokliwego miejsca zostaje nagle zaburzony przez znalezienie na brzegu rzeki ciała miejscowego chirurga, którego zejście ewidentnie nie było naturalne. Śledztwo zostaje powierzone młodemu inspektorowi, który wyda się miłośnikiem i znawcą sztuki, co w tym konkretnym przypadku może okazać się kluczowe. Sprawa morderstwa jest dosyć tajemnicza, a wątłe tropy prowadzą do trzech kobiet (młodej utalentowanej 11-latki, nauczycielki sztuki i staruszki wiedzącej o wszystkim, co dzieje się w miasteczku), które są jakoś powiązane z całą zbrodnią. Trzy różne pokolenia i trzy różne charaktery, które łączy tajemniczy element, będący ważnym śladem pozwalającym rozwiązać całą sprawę. Czarne nenufary niemal od samego początku serwują odbiorcy naprawdę dobrze przemyślany i napisany wątek kryminalny. Nie dziwi więc fakt tak licznych nagród dla oryginalnej powieści. Sprawa zbrodni jest tutaj bowiem pokazana mocno wielowarstwowo, nic nie jest nazbyt oczywiste, a w kilku miejscach potrafi ona mile zaskoczyć, nawet najbardziej oczytanych fanów tego typu literatury. Ogromne znaczenie dla całego wątku, mają tutaj wspomniane trzy niewiasty, które swoim pozornym brakiem „powiązań” napędzają tajemniczość dzieła i powodują pojawianie się kolejnych pytań. Fabuła dzieła to jednak nie tylko świetnie zaserwowany kryminał. Autor powieści oraz wtórujący mu twórca komiksowej adaptacji, stworzyli niesamowicie nastrojową opowieść obyczajową osadzoną na francuskiej prowincji, gdzie historia namiętności i rodzącej się miłości, staje się podstawą wielu intryg. To właśnie te typowo ludzkie uczucia są powodem wielu nieprzemyślanych decyzji, które rzutują na całe życie niektórych osób. Stopniowe odkrywanie tajemnic bohaterów nadaje komiksowi niebywale wyrazistego i nietuzinkowego klimatu. To jednak nie wszystko, co dzieło ma do zaoferowania. Wybranie Giverny jako konkretnego miejsca akcji, automatycznie wymusza poruszenie w dziele pewnym aspektów historii sztuki. Ciekawostki dotyczące życia i twórczości Moneta tworzą tutaj z pozostałymi elementami fabuły spójną całość, od której naprawdę ciężko się oderwać. Na ogromne słowa uznania zasługuje twórca komiksowej adaptacji, który w niebywale umiejętny sposób zaprezentował wszystkie ważne elementy tytułu (poświęcając im przy tym należytą ilość miejsca), mając do dyspozycji jedynie 140 stron. Komiks, w którym ważnym elementem jest sztuka, musi posiadać dobrą oprawę graficzną. Pod tym względem tytułowi nie można nic zarzucić i śmiało trzeba napisać, że jest lepiej niż dobrze. Artysta Didier Cassegrain serwuje odbiorcy niebywale urokliwe prace, które jeszcze mocniej podsycają niesamowitość tego tytułu. Kolejne plansze komiksu to świetne połączenie wyrazistego ołówka i bardzo dobrze dobranych farb, co nadaje tytułowi mocno malarskiego i iście impresjonistycznego stylu. Obok ogólnego piękna prac, rysownik bardzo umiejętnie kreśli również pewne napięcie pojawiające się pomiędzy poszczególnymi postaciami (szczególnie jeśli ma ono wymiar miłości/pożądania). Osobny akapit recenzji należy poświęcić również świetnemu rodzimemu wydaniu komiksu. Powiększony format, twarda oprawa, świetnej jakości papier (dodatkowo podkreślający artystyczny wymiar rysunków) i dobre tłumaczenie. Całość prezentuje się tak gustownie, że może być ozdoba nie jednej domowej biblioteczki i sprawia, że tytuł na pewno wart jej swojej ceny. Czarne nenufary to zdecydowanie jedna z najciekawszych i najlepszych komiksowych adaptacji znanych powieści, które pojawiły się na naszym rynku w ostatnich czasie (przynajmniej z tych, które miałem przyjemność czytać). Tytuł opierając się na gotowym schemacie fabularnym, nie wymusza na odbiorcy znajomości oryginału i potrafi doskonale radzić sobie jako osobny byt, zapewniający masę doskonałej rozrywki zarówno tej „literackiej”, jak i wizualnej (rysunki).

W pierwszym odczuciu chciałem dać cztery gwiazdki, bo zirytował mnie "zabieg nolanowski". Ale po chwili zdałem sobie sprawę, że podobieństwo scenariusza "Nenufarów" do historii snutych przez hollywoodzkiego filmowca jest powierzchowne. U Duvala mamy zabawę z czytelnikiem, a nie robienie mu wody z mózgu. Rysunki Cassegraina są urzekające; mimika postaci precyzyjna, kolorystyka delikatna. Mały spojler na zachętę: pies. :)

Nie chce wam zdradzać większej ilości detali, jeśli chodzi o elementy fabuły, bo opowiedziana w tym komiksie historia jest moim zdaniem bardzo ciekawa. Warto przed przystąpieniem do czytania, wiedzieć o niej, jak najmniej, gdyż to sprawi, że jeszcze bardziej będziemy zaskoczeni rozwiązaniami fabularnymi, jakie przed nami poukrywali w sprytny, nieoczywisty sposób autorzy tego dzieła. Wspomnę dosłownie o kilku rzeczach, które urzekły mnie w tym komiksie. Będzie to na pewno wspomniana już oprawa graficzna, odmalowane w sposób przepiękny różne przejawy otaczającej bohaterów przyrody np. aleje pełne kwitnących kwiatów, czy stroje kobiecych postaci przewijających się na łamach tego tytułu. Wymienić również należy bardzo dobre kadrowanie budują odpowiedni nastrój w tej obyczajowo-kryminalnej opowieści, gdzie nie brakuje zazdrości, namiętności, niespełnionych ambicji. Znajdziemy tu również przykłady nie linearnej fabuły. Twórcy tego komiksu z rozmysłem wiele jego wątków nie umieszczają, w konkretnych ramach czasowych. Dopiero na koniec na kilku stronach odkrywamy wiele konkretnych odpowiedzi na pytania, jakie pojawiają się nam z tyłu głowy, podczas lektury albumu „Czarne nenufary”. Te pytania dotyczą m.in. tego, kto jest morderca czy ludzie bez względu na wiek mogą zaznać szczęścia i czy warto mieć marzenia. Tego wszystkiego dowiecie się właśnie po lekturze przepięknie wydanego przez Marginesy komiksu. Sam często wracam do jego zawartości, zatrzymuje wzrok na ulubionych kadrach, kartkuję, by znów zobaczyć pewne ważne wydarzenia, pozachwycać się wielkością tego albumu wydanego w twardej oprawie, grubemu, nieco szorstkiemu papierowi w jego środku, który idealnie przekazuje historię nam nim zawartą. Czy warto kupić „Czarne nenufary”? Moja odpowiedź brzmi, oczywiście! Bo ten komiks posiada w sobie wiele zalet wymienionych już przeze mnie powyżej i nie tylko, resztę macie sposobność odkryć sami. Dodam raz jeszcze, że to idealna pozycja dla fanów dobrze zilustrowanego graficznie oraz scenariuszowo kryminału. Jeśli należycie do tego grona to komiks duetu Cassegrain/Duval będzie dla Was bardzo dobrym czytelniczym wyborem. - fragment recenzji mojego autorstwa dla bloga Comixxy

Jak dotąd najlepszy komiks jaki czytałem od Marginesów. Szczerze polecam, mimo że miłośnikiem kryminałów nie jestem, ale jak widać , jak coś jest dobre, to po prostu jest. Książki raczej czytać nie zamierzam, za to obcowanie z komiksem okraszonym pięknymi rysunkami, których styl i kolorki są idealnie wpasowane w całą historię, było prawdziwą przyjemnością.

Z przyjemnością przeczytałem. To kryminał, ale daleko mu od sztampy. Nie warto sobie spojlerować zabawy. Przepiękne rysunki i piękne wydanie, gruby papier, duży format. Bardzo dobre tłumaczenie. Teraz, gdy już znam zagadkę, czytam jeszcze raz, by się delektować szczegółami i rysunkami/malunkami. A sklep Gildia to po prostu klasa sama dla siebie - świetny kontakt, pancernie zapakowane zamówienie, korzystne ceny; czegóż chcieć więcej?