Ciężko się opisuje kolejne tomy Invincible, bo to po prostu długi tasiemiec, który się bardzo przyjemnie czyta, ładnie operuje postaciami, które choć znamy krótko, czujemy jakbyśmy mieli z nimi kontakt bardzo długo, duża za to pochwała Kirkmanowi. Mamy tutaj całkiem niezły plot twist związany ze zdradą. Oklepany? Tak. Czy przeszkadza cieszyć się lekturą? Zdecydowanie nie. To wciąż lepsza lektura od wielu innych komiksów superhero, gdzie nie trzeba zaglądać do jakiejś wikipedii by się dowiedzieć o jakiejś postaci (Owszem, pojawia się czasem jakiś Dragonman czy inny Peleryniarz, ale jednak to po prostu występ epizodyczny, który można potraktować z przymrużeniem oka.) albo oglądać jakiś tie-en by zrozumieć co się działo z konkretnym bohaterem. Zdecydowanie polecam, koszt spory, ale raczej żaden taki długi tasiemiec z tyloma wątkami nie da takiej satysfakcji. No chyba, że niezbyt lubicie trykoty, to zawsze pozostaje Saga czy Usagi :)

Wszystkie charakterystyczne dla gatunku motywy mamy w tym albumie. Wielka zbiórka herosów, rozłam w grupie, szkolenie side-kicka, zdrady itp. I co warto podkreślić, wszystkie zapoczątkowane wątki w poprzednich tomach, zaczynają się wyjaśniać i mieć wpływ na dalsze losy głównych bohaterów. Nic w tej serii nie jest przypadkowe. Duże wrażenie robią w tym tomie "fatality" - kreatywne i świetnie narysowane. Na finał odcinek 59 - emocjonujące i gorzkie zwieńczenie kolejnego już dobrego tomu Niezwyciężonego.

Dzieciak Omni Man Kid robi bardzo dobrą robotę, bo nie jest tylko humorystyczną odskocznią, ale ma swoje racje. Wypasiona lektura, choć raczej na jeden raz. Ale akcja wartka, a pojedynki liczne i z przytupem, no i to chyba pierwszy komiks, w którym jeśli nie masz wąsa, to znaczy, że raczej nie jesteś bad assem...