Z referencji tego komiksu wynika ze jest niezły.Gildia na 5 zamówiłem dzisiaj i dziś wysyłka!Tak trzymać!

Do jasnej ciasnej, może ktoś gdzieś, pofatyguje się i skrobnie o czym to w ogóle jest ? Do czego to podobne ? Do poczytania czy raczej pooglądania ? Jaki klimat ? Jest psychoza czy lekko strawne ? Recenzenci cisza. Na komiksspec'u cisza. Tutaj cisza. Nikt nie kupił czy szkoda klawiatury ? Bo na razie wystawiłem ocenę za same przykładowe plansze, które jak dobrze wiemy lubią sobie przekłamać. A tyle razy się już naciąłem, że w ciemno nie biorę.

Boże działo to dwa seriale z magazynu 2000AD, których bohaterem jest Canon (kanonik) Fodder. Pierwszy z roku 1992 "napisał" Mark Millar, drugi w 1996 Kek-W (znany też pod pseudonimem Nigel Long). Obydwa narysował Chris Weston. Punkt wyjściowy: oto naszło zmartwychwstanie, lecz nie nadeszło wniebowzięcie. Teraz futurystyczną ziemię zamieszkują ludzie z różnych epok, próbujący jakoś ułożyć sobie życie. Canon Fodder jest tu kimś w rodzaju Sędziego Dredda. Intrygujące? Nie bójcie się Millar nie robi z tym nic ciekawego. Nie dowiemy się o tym świecie niczego, użyto go jedynie jako pretekstu do użycia postaci z opowieści o Sherlocku Holmesie. Też nie wiadomo po co, chyba tylko po to żeby się nimi pobawić. Cała pierwsza część sprawia wrażenie strumienia świadomości. To pozbawiony struktury chaos, w którym główny bohater jedynie reaguje miast działać. Choć ma to uboczny skutek zaskakiwania przebiegiem akcji. Kek-W w swojej części próbuje na bazie chaosu zbudować historię spinającą różne rozrzucone w nim wątki w jakąś spójną całość. O dziwo, udało mu się to całkiem nieźle. Choć o świecie dalej nie dowiemy się wiele, Kek-W miał kilka niezłych pomysłów na wykorzystanie postaci historycznych a fabuła ma strukturę , jako tako trzyma się kupy i ma konkretne zakończenie. Za to rysunki Westona są świetne. Zwłaszcza w pierwszej części (W drugiej zdarzają się niestety lekko rozmyte plansze, może to wina materiałów źródłowych, nie wiem). Osobliwie Millarowy chaos dał artyście większe pole do plastycznych szaleństw. Ostatecznie całość to lekka (i lekko krwawa) pulpa. Jeśli jednak wystarczy wam plastyczny odjazd - mimo wszystko warto.

Pierwsza historia napisana przez Millara to brutalna i bluźniercza jazda bez trzymanki, w której pytania o genezę nie są istotne. Wizja Piekła jest oryginalna, brutalna, pełna cierpienia i bólu. Fabuła mimo, że lekka, przyjemna i pozornie pozbawiona sensu, pozwala autorowi zadać kilka ciekawych pytań o sens istnienia religii i Boga. Czyta się to fajnie i ogląda z zachwytem. Drugi scenarzysta ewidentnie nie zrozumiał co sprawiło, że komiks "zażarł". Na siłę starał się kreować świat, wyjaśniać mitologię, dorzucać kolejne historyczne postaci (mające w tym przypadku jeszcze mniej sensu niż w pierwszej części) i zwyczajnie utopił ten komiks w bagnie sztampy. Artysta nawet nie miał gdzie pokazać swoich umiejętności bo każdy prawie kadr wypełniony jest dymkiem, którego treść i tak nie ma znaczenia. Zresztą połowa kadrów to gadające głowy i widać, że rysownik się męczy. Ugh. Za pierwszą część dałbym 5/5. Za drugą 3/5 - a to i tak głównie ze względu na nieliczne, świetne rysunki.

Jest tu wszystko a nawet nieco więcej. Ale czego się można spodziewać po czymś publikowanym w 2000AD? Świetna kreska, ale przede wszystkim mocny obrazoburczy scenariusz. Obowiązkowa pozycja dla satanistów i ateistów, albo jeśli chcesz wkurzyć ciotkę-dewotkę. Warto mieć na półce, żeby czasem wrócić...

.