„Monstressa” powraca z kolejny tomem swoich przygód. Nie będę ukrywał, że seria, choć urzekła mnie rewelacyjnymi rysunkami, scenariuszem nie powaliła już na kolana. Okazało się bowiem, że całość to proste fantasy, łączące w sobie stylistykę czerpaną z komiksów amerykańskich, europejskich i mangi. Nadal jednak przyjemne w odbiorze i warte polecenia miłośnikom gatunku, nawet jeśli fabularnie nie wybijające się jakoś szczególnie ponad podobne dzieła.

Od pierwszego tomu próbowałem polubić ten komiks. Kreska bardzo pasuje do mojego poczucia estetyki. Jednak fabuła wywołuje u mnie tylko jedno - znudzenie. Świat jest eksponowany w największym stopniu w postaci ścian tekstu między rozdziałami, wykładami kota. Sama historia głównej bohaterki i jej demona mnie nie zainteresowała, postaci są jednowymiarowe, nieciekawe i głównie bezcelowe. Zdaję sobie sprawę, że nie należę do grupy docelowej tego komiksu, może po prostu nie widzę jego czaru.

Kłopotliwa jest ostać głównej bohaterki, która ze swoim młodzieńczym buntem i pretensjonalnością jest najzwyczajniej w świecie męcząca. Cały świat przedstawiony to matriarchat pełną gębą, ze wszystkimi swymi pozytywami i słabościami. Do tego potężna dawka infantylizmu, jako wrzutka fabularna, mająca dodać czegoś fabule, a robi bardzo złą robotę. Gadanina podczas epickich walk i przepis na katastrofę gotowy. 4 i 5 tom są lepsze, ale 3 męczyłem, niczym zatwardzenie. Mam wrażenie, że do scenarzystki wreszcie zaczęło docierać, że oglądanie losów niedorozwiniętej emocjonalnie pannicy nie jest ciekawe.