Niestety bagniak został wywalony na wrzesień

A przypadkiem ten album nie ma premiery we wrześniu?

Acha. A tak z ciekawości - ten komiks byłby jakiś lepszy, gdyby wyszedł miesiąc wcześniej? Zasłużyłby na więcej gwiazdek? Po pierwsze, co ma obiektywna, artystyczna wartość komiksu Alana Moore'a do opóźnienia wydawnictwa Egmont? Po drugie, co ma produkt, który Gildia tylko sprzedaje, z zachowaniem wysokich standardów, do opóźnień Egmontu, na które nie ma wpływu? Jedna gwiazdka na stronie Gildii godzi w sprzedaż produktu, a nie w wydawcę, który się spóźnił. I nie jest to bynajmniej sprawiedliwe (wiem, sam tak robiłem przy komiksach Fantasmagorii i przyznaję, to było głupie). Więc może z takimi ocenami to na stronę Egmontu - a tutaj może jednak wypadałoby poczekać na premierę i wtedy ocenić sklep, a nie wstawiać jedną gwiazdkę za cokolwiek.

Cieszę się z tej przesuwy, wolę poczekać trochę dłużej, ale za to dostać dobrze wykonany produkt z dobrym tłumaczeniem niż jakieś "elo" albo coś w tym guście i czekać na drugie wydanie.

Niby saga, a tylko 3 tomy hehe

Polecam!

Tom 2 składa się z dwóch mniejszych zbiorczych albumów. Pierwszy z nich jest wypasiony jak diabli. Kontynuuje to, co było w poprzednim wydawnictwie (Tom 1). Ale po połowie zaczyna się robić coraz gorzej, bo wszystko zmierza w kierunku jakiejś wielkiej międzywymiarowej napierdzaielanki. Pod koniec jest już słabiutko. Narracja prowadzona jest wspaniale, kadrowanie to absolutne wyżyny, kolory - wiadomo, to stary komiks i widać przepaść w stosunku do tego, co oferują nam współczesne wydawnictwa. Jakoś pod koniec zaczęło mnie męczyć udawanie, że mam przed sobą jakieś mistyczne pierdu pierdu o wielkiej wadze dla całego kontinuum przestrzennego itd... Wspaniałe są momenty kameralne, zahaczające o społeczne słabostki, fajne są kameralne horroki, cudny jest zeszyt o posiadłości Winchesterów. Album w ogóle przesycony jest znakomitymi momentami. Tyle że im bliżej końca, im robi się bardziej bombastycznie, tym nudniej i wszystko staje się nieco infantylne. W każdym razie kadrowanie rozpierdziela, a to jak rozplanowane są plansze to czysta poezja.

Alan Moore zaczyna eksperymentować z protagonistą a komiks zaczyna opuszczać pierwotną konwencję kicz horroru, choć nie przestaje straszyć. Jest inaczej, ale nadal bardzo dobrze. Na kartach "Potwora" tworzy się też inna, świetna postać z uniwersum Vertigo - John Constantine, ale to już zupełnie inna historia:)