Bardzo cenię sobie Mawila za umiejętność opowiadania historii i bardzo ciekawe i szczegółowe obserwacje relacji między ludzkich( mam wrażenie że Mawila z Śledziem coś łączy). Kinderland to historia o przyjaźni, dzieciństwie, dorastaniu z polityką w tle. Rysunek jest charakterystyczny dla Mawila i dobrze wygląda w kolorze. Scena pojedynku w ping-ponga wygląda jak za najlepszych lat serii Kapitan Hawk. Nigdy nie pomyślałem że będę się tak ekscytował komiksowym pojedynkiem w pingla :) Mam wrażenie że Mawil napisał swoje dotychczasowe dzieło życia. Warto zwrócić uwagę na ten tytuł ponieważ dorastanie w NDR w latach 80 momentami było bardzo podobne do naszego. Ja odnalazłem w tej historii kilka scen ze swojego życia :) Bardzo przyjemna lektura - polecam.

Ileż to jest na naszym rynku komiksów autobiograficznych? Dzieła rodzime i z najróżniejszych stron świata, lekkie i proste, trudne i złożone, dla młodych czytelników i tych całkiem już dorosłych… Wymieniać można by długo, ważne jest jednak pytanie – które swoją drogą sam zadaję sobie nie raz – czy ma sens wydawanie kolejnych? By sobie na nie odpowiedzieć, wystarczy sięgnąć po dzieła takie jak Kinderland – wtedy rozwiewają się wszelkie wątpliwości, a zostaje tylko czysta przyjemność obcowania z naprawdę rewelacyjną powieścią graficzną, która potrafi zarówno poruszyć, zachwycić, obudzić kilka sentymentów, jak i skłonić do zadumy.

Wszystko współgra w tym komiksie. Mógłbym pisać o świetnym rysunku, kolorze, czy lekkości opowiadanej historii. Wszystko to można tu znaleźć, ale to co najbardziej w nim mnie urzekło to bardzo realistyczne przedstawienie czasu końca lat osiemdziesiątych i początku dziewięćdziesiątych, charakterni bohaterowie ( również ci drugoplanowi ), wspaniale przedstawiony świat dzieci i dorosłych. Ten komiks ma swój klimat POLECAM !!!

Masz około 40 lat? Mieszkałeś w dużym mieście? Albo po prostu w mieście? Kinderland jest właśnie dla Ciebie. Owszem, akcja dzieje się w NRD, ale skoro czytasz komiksy to Twoja wyobraźnia jest na naprawdę wysokim poziomie. Podczas lektury możesz zrobić projekcję swoich przeżyć i doświadczeń na rzeczywistość głównego bohatera. Urodziłem się rok później od Mawila i wspomnienia mam podobne. On opisuje upadek muru berlińskiego, ja pamiętam upadek komuny. U nich najbardziej rozwiniętą organizacją młodzieżową byli pionierzy - u nas harcerstwo. Różnic pozornie jest dużo, ale podobieństw jeszcze więcej. Kluczem do zrozumienia treści są własne doświadczenia i pamięć tamtych czasów. Taka słodko-gorzka. O stronie graficznej nie będę się wypowiadał ponieważ nie mam do tego wystarczających kompetencji. Jest miła dla oka i warto zwrócić uwagę na jej szczegółowość.

Jest to jeden z tych komiksów, które zachwyciły mnie absolutnie (nie ma ich zbyt wiele). Niby jest to rozliczenie z komunizmem, ale bohater jest zbyt mały, by wiedzieć, że się z nim rozlicza (ale nie jest głupi i z różnych rzeczy zdaje sobie sprawę, choć to musimy wyczytać między kadrami). Czytelnikowi może łatwo się nasunąć skojarzenie z komiksami Marzi, ale w gruncie rzeczy Marzena Sowa próbowała nam (a właściwie Francuzom) coś łopatologicznie wytłumaczyć, a Mawil wierzy w inteligencję czytelnika i po prostu opowiada o tym, jak jako dziecko patrzył na komunistyczną rzeczywistość. Podziwiam ten komiks za szczerość autora i za jego sprawność w opowiadaniu obrazami.