Odwołując się do wydarzeń historycznych komiks nie poraża kiczem, pozornie znane dzieje ukazane na sposób oryginalny i świetnie połączony z estetyką komiksu. Odwołania do Eddy nie kasują surowego realizmu tamtych czasów. Polecam. Jedno z niewielu autentycznych dzieł na rynku, Brian Wood na wyżynach pośród fiordów!

Jak na taki gruby tom, sam nie wiem, kiedy go "połknąłem" :) Graficznie jest bardzo ciekawie, większość opowieści jest naprawdę pięknie zilustrowana. Jedynie w historii o oblężeniu Paryża nie podoba mi się to, jak pokazano to miasto. Potężne mury obronne godne pełnego średniowiecza. Ale to w sumie szczegół, bo sama historia jest zajmująca. To historie z krwi i kości, pełne emocji, ducha walki, czy to z wrogiem, czy po prostu, o przetrwanie. Może nie jest to jakieś arcydzieło gatunku, żadne wielkie odkrycie, jednak to komiks naprawdę wysokiej klasy. Czekam na ciąg dalszy. Znam go z oryginału, stąd wiem, że są tam równie dobre, jeśli nie lepsze opowieści. Polecam!

na dzisiaj nr 2 na top liście komiksów, nr 1 to zawsze będzie Kaznodzieja :) Co ma jedno z drugim wspólnego? całokształt wykonania, surowość, krwistość i ogólny klimat przy czytaniu.

Sama konstrukcja fabuły nie jest jakimś przebłyskiem genialnego natchnienia, teoretycznie autor nie wymyślił prochu, te historie już kiedyś, gdzieś widzieliśmy, czytaliśmy... Ważne jednak, że goryczka tych opowieści pozbawiona jest przesady. To były ponure, prymitywne i okrutne czasy. Bez wielkiego zadęcia, bez nadmiernej dawki patosu. Fabuła prowadzona jest umiarkowanie, brak scenariuszowych wybuchów, twistów, opowieść jedzie ruchem jednostajnym prosto do celu... Bohaterowie są z krwi i kości i to ich krew i kości pozostają na śniegu. Współczuję autorom polskich translacji, bo mieli lwią część już "wyprodukowaną", w związku z czym usunęli całość ze swego blogu, ale wydanie Egmontu jest doskonałe. Warto zaznajomić się z "Ludźmi północy", do wspaniała lektura.

Lindisfarne broni się fabułą, bo rysunki są g..., druga Panny tarcz - fabuła nawet, nawet, a rysunki z tuszem i kolorami odjazd, Swen, który powrócił - ototo genialne, czwarta Córka Thora - wszystko średnio, na szczęście bardzo krótko, ostatnia historia Krzyż i młot - niewiele czytania, choć wiele kartek, całkowita wydmuszka.