Jeżeli paski komiksowe kojarzą się wam tylko i wyłącznie z Fistaszkami, Garfieldem i im podobnymi dziełami (co będzie skojarzeniem całkiem słusznym), Blixa i Żorżeta może być dla was niemałym zaskoczeniem. A kto wie, może nawet szokiem. Dzieło Prosiaka dalekie jest bowiem od grzecznych, humorystycznych komiksów, które bawią dzieci, a dorosłym serwują chwilę refleksji i zadumy, niepozbawionej zresztą uśmiechu na twarzy. Wręcz przeciwnie. To ostre, czasem wulgarne, choć nieprzestające śmieszyć skecze przeznaczone dla dojrzałego czytelnika – i to nie tylko posiadającego gdzieś tam choćby szczątkowe punkowe ciągoty.

Po latach Blixa i Żorżeta nadal śmieszy (co bardzo mnie cieszy). To komiks przy którym dobrze będzie się bawił każdy, niech więc was nie przestraszy ta cała "punkowa" otoczka. Zadziwiające jak trafnie autor pokazał rzeczywistość lat 90 i jak bardzo można polubić bohaterów poznając jedynie urywki z ich życia. Może miejscami za dużo tu humoru najniższych lotów, ale w każdym innym miejscu komiks błyszczy. Polecam. Szkoda że Prosiak nigdy już serii nie kontynuował. Zawieść może też brak jakiejś konkretnej bonusowej treści - rysunki różnych ilustratorów są w większości miłe dla oka ale pozostawiają pewien niedosyt.