Nareszcie wznowili Hellboya, super kreska i ten ciężki klimat.

Drugi tom zbiorczego wydania opus magnum Mike’a Mignoli, rewelacyjnej serii „Hellboy”, to jednocześnie zbiór krótkich form komiksowych znanych wcześniej z albumów „Spętana trumna, cz. I i II” oraz „Prawa ręka zniszczenia”, a także oneshota „Prawie kolos”. Co czeka w środku na czytelników? Dużo znakomitej zabawy, będącej połączeniem legend i podań z różnych stron świata z horrorem i weird fiction. Do tego wszystko podlano wielkim, nazistowskim spiskiem i klimatem jak z najlepszych odcinków „Z archiwum X”. A na fanów Hellboya czeka tu wiele smaczków, jak choćby geneza narodzin naszego Piekielnego Chłopca.

Jak to zwykle bywa w przypadku zbiorów opowiadań, poziom znajdujących się w nich tekstów często bywa różny, w związku z czym ciężko jest takie antologie oceniać. W kwestii drugiego tomu serii „Hellboy” sprawa ma się podobnie. Tutaj również historie lepsze mieszają się z tymi nieco słabszymi. Tyle tylko, że w przypadku tego albumu nawet te gorsze epizody trzymają poziom i są przynajmniej przyzwoite. Mike Mignola wykreował mocno rozbudowane i znakomicie przemyślane uniwersum, łączące w sobie wszystko co tylko gatunek horroru ma najlepszego do zaoferowania. Autor znakomicie wyczuwa tę konwencję, wie kiedy może sobie pozwolić na zabawny wtręt, a kiedy należy nieco przykręcić śrubę, by podbudować nastrój grozy. Nie boi się mieszać stylów oraz czerpać inspiracji z różnorakich źródeł, takich jak popkultura, folklor lub religia. Obok hipnotyzującego klimatu niesamowitości to właśnie geneza zawartych w tym komiksie historii jest jego najmocniejszą stroną. Historii inspirowanych legendami wywodzącymi się z różnych zakątków świata, od podań anglosaskich i słowiańskich, poprzez mitologię nordycką a na japońskich baśniach kończąc. Na stronicach tego albumu spotkamy wampiry, wilkołaki, gobliny, wiedźmy, demony oraz mnóstwo różnorodnych potworów… aż strach się bać! Polecam. https://comicbookbastard.blogspot.com

Filmy bardzo lubię, jednak od komiksów się odbiłem. Niemniej należą się brawa za jakość wydania. Kupiłem 1 i 2 tom zbiorczy na raz, i raczej na 3 już się nie skuszę. Nie podoba mi się prostota tego komiksu, zarówno w na płaszczyźnie graficznej (rysunki) jak i fabularnej. Proste dialogi, mało skomplikowane historie, jak i wątek główny. Na siłę budowana tajemnica pochodzenia Hellboya, jak i jego przeznaczenie, które od początku jest wyjaśnione. Dla mnie jest to trochę taki wiedźmin, ale dla mniej wymagającego nastoletniego odbiorcy. Niemiłosiernie się wynudziłem czytając podobne do siebie kolejne przygody H.

Pięknie narysowane, naprawdę świetny klimat, ale sama fabuła tych historyjek to tylko pretekst do tego by zachwycić formą. Proste, banalne, infantylne.

Obawiałem się zbiorczego wydania ale nie słusznie... opowiadania mają swój niepowtarzalny klimat gotycki jak w części 1. Każda historia jest na swój sposób wyjatkowa - w niektórych zostają przemycone smaczki biograficzne HB. Kreskę każdy zna wiec zdania sa podzielone - nie brakuje oczywiście rysowniczych epickich momentów... Sens lubienia HB zawiera się... w tym czego oczekujemy od historii... tu jest podobnie jak z daredevilem; mamy mrocznego bohatera, który walczy ze złem choc różne przeciwności losu rzucają mu kłody pod nogi (w przypadku HB jest to lawina drzew) - a mimo tego idzie naprzód i robi swoje.. jest dobrą osobą. Jeśli dla kogoś ten motyw nie jest ważny, to nie odnajdzie w HB nic wiecej poza kilkoma świetnymi kadrami. Trzeba też wspomnieć o samym wydaniu tomu - jest fenomenalny... teraz widzę, że epic marvel spider-man zbliża się do tego poziomu.