Ten komiks powinien znaleźć się w każdym polskim domu. Najlepiej na półce, w miejscu filmu Smoleńsk, jeśli takowy posiadacie, bo wreszcie pojawiała się prawdziwa epopeja narodowa na miarę XIX wieku. Na wskroś biało-czerwona, tak polska, że nawet obce elementy nie są w stanie tej polskości przyćmić! A wszystko to w komiksie, który jak dawno żaden obnaża nasze przywary i często zwyczajną głupotę, niczym w zwierciadle odbite w filmowej produkcji, mającej stać się dumą narodu i w oczach świata uczynić nas bohaterami, jakimi być powinniśmy.

A może obok? Nie skuszę się jednak ani na film ani na komiks - równie wysoka sztuka:)

Komiks czy rysunki dziecka. Dramat

Polaków portret własny - wypisz wymaluj. Mocno surowa kreska faktycznie jest czymś, co na początku może razić (może przez pierwsze kilkadziesiąt stron), ale właśnie dzięki niej nasza wyobraźnia zaczyna dopisywać wszystkie brakujące smaczki. A smaczków w tym komiksie jest mnóstwo. To jest ironiczno-gorzka opowieść o polskiej kinematografii, korpo-podejściu, kręceniu lodów, cwaniactwie związkowców i co tam jeszcze... Naprawdę warto mieć w swojej kolekcji i za kilka lat sobie odświeżyć, a nuż zmieni się coś na lepsze?

Zdecydowanie NIE POLECAM! Ja rozumiem minimalizm ale wszystko ma swoje granice, a tym bardziej w komiksie. NIE!