Po lekturze dwóch tomów - całkiem niezły komiks. Egzaltowany prawie jak manga, pełen dialogów naszpikowanych barokowymi ozdobnikami buzującej błyskotliwości, szukającej ujścia i skrywającej lęk przed światem ich autorów. Historie dopasowane pod względem charakteru do tego właśnie rodzaju wypowiedzi - średnio poważne i mało prawdopodobne. Cały katalog problemów nieistotnych, które mogą wydawać się sprawą życia i śmierci jedynie ludziom w niezbyt zaawansowanym wieku. A wszystko to zdaje się mówić - nie przejmuj się, szukaj potworów w szafie, żeby się ich bać, bo na prawdziwe przyjdzie czas. Ale jeszcze nie teraz, dlatego miej wydumane problemy i przesadzaj ile wlezie. Bo będąc w tym wieku, możesz mieć pewność, że to wszystko jest odwracalne, że niczego nie możesz zepsuć. Dlatego próbuj wszystkiego i bądź niepoważny, bo nadal możesz. Nie przegap, bo później już się tak nie da. Zwłaszcza, że w tym okresie przejściowym ta nieunikniona dorosłość nieraz zaznacza swoje rychłe przybycie. Dla niektórych może to być skrajnie irytujące, mdłe i zupełnie niestrawne. Jak dla mnie, bardzo dobrze się to czyta i z przyjemnością czeka na więcej. Idealny przerywnik dla odstresowania i odciążenia pomiędzy poważniejszymi historiami. Bardzo dobre w swojej klasie.

Może i czytam dużo komiksów superhero, jednak zdecydowanie do moich ulubieńców należą opowieści obyczajowe. Robione na poważnie, czy nie - to akurat nie ma większego znaczenia. Liczy się, żeby całość była przekonująca i przyziemna, bohaterowie tacy, z jakimi można się łatwo identyfikować a wydarzenia interesujące. To wszystko, podlane solidną dawką humoru, oferuje właśnie "Giant Days", seria niemalże idealna do zekranizowania w formie serialu, która bawi, wzrusza i dostarcza konkretnej rozrywki na naprawdę znakomitym poziomie.

Tym razem skupimy się na dwóch głównych wątkach z życia szalonej trójki studentek: tropieniu największego przekrętu na kampusie, czyli sprawy Tonyego Rodzica, przewodniczącego związku studentów, którą prowadzi Ed, oraz przyjazdu koleżanki Esther, Dużej Lindsey, w odwiedziny. Okazuje się, że nie tylko nie ma mowy o wolności słowa nawet na uniwerku, bo można albo kogoś przekupić albo zastraszyć, a życie studenckie jest jedną wielką balangą, ale tylko od czasu do czasu. Tak naprawdę studenci sobotnie wieczory spędzają grając w planszówkę Ostry dyżur (pewne przez Susan). Choć na pierwszy rzut oka Giant days to komedia, jednak naprawdę sporo w niej głębszych przesłań, szczególnie dotyczących sfery erotycznej i uczuciowej bohaterów. Mamy tu nie tylko nieudane pierwsze próby łóżkowe, akceptacje odmienności seksualnej, zakłady o zaliczenie, problemy w związku związane z brakiem czasu z powodu nadmiaru obowiązków, ale także trudne powroty do byłych partnerów, zakazane romanse czy nawet temat trudnych niechcianych ciąż. Studenckie życie to po prostu zwyczajne życie młodych dorosłych. Więcej na https://www.monime.pl/bycie-mila-nic-nie-kosztuje-giant-days-tom-3/