Komiks czyta się bardzo przyjemnie, ciekawa kreska, wciągająca historia od samego początku do końca, świetni bohaterowie, Polecam bo warto.

Kolejna świetna pozycja z IMAGE w nie mniej świetnym wydaniu NONSTOPCOMICS.

Ludzie z kosmitami walczyli już nieraz. Gatunek Science Fiction ukazywał nam podobny konflikt niezliczoną ilość razy, i to w najróżniejszych konfiguracjach. Byli nawet kowboje walczący z obcymi, teraz nadszedł czasy by z przybyszami z innej planety zmierzyli się… krzyżowcy. Jakkolwiek by to dziwnie nie brzmiało, „Jezioro ognia” to solidny survival horror SF osadzony w trzynastowiecznych realiach.

Kolejny, po "Chrononautach", gotowy scenariusz na film. Czyta się gładko, z dużą przyjemością, bo akcja wciąga.

Zero emocji. Komiks nie wciąga. Losy bohaterów są nam całkowicie obojętne. Doczytałem do połowy i dałem sobie spokój.

Scenariusz Jeziora Ognia można streścić w dwóch zdaniach. Jednak to co czyni czyni ten komiks tak dobrym to nie zajawkowa fabuła, a doskonała warstwa graficzna. W zasadzie dialogów mogłoby tu nie być w ogóle, bo narracja wizualna jest na najwyższym poziomie i w sposób perfekcyjny prowadzi nas od początku do finału historii. Komiks jest bardzo dobrze wydany, kolory soczyste a czernie idealne.

Komiks - mimo, że nie jest rewolucyjny czy odkrywczy to jednak całkiem przyjemny. Bardzo ładna kreska pasująca do atmosfery i klimatu oraz sprawnie i konsekwentnie poprowadzona historia. Kosmici kontra rycerze - tego chyba jeszcze nie było :) w sam raz na jeden raz.

Siła Jeziora Ognia leży w prostocie. Nie ma tu silenia się na głębokie przemyślenia, a analizę postaci pozostawia się czytelnikowi. Komiks przekazuje prostą historię i pozwala, aby to czytelnik ocenił postawy i działanie bohaterów. Nie ma tu miejsca na półśrodki. Fabuła wrzuca postaci na bardzo nieznany grunt i pozwala powoli obserwować jak się zachowują w obliczu zagrożenia. Bardzo doceniam, że w zasadzie żaden z bohaterów (poza inkwizytorem) nie wpada w klisze, jest biało czarny czy tekturowy. Wszyscy mają jakieś ciemniejsze plamy na życiorysie – albo dawne zbrodnie, albo naiwność czy pychę. Są one zaznaczone mniej lub bardziej oszczędnie, ale wystarczająco, by mnie jako czytelnika zaintrygować. Tu nic nie jest podawane na srebrnej tacy i poza sztywnymi ramami. Żaden kadr nie jest przegadany, żaden dialog zbędny. Autorzy unikają również jakimś cudem wpadania w śmieszność. Jezioro Ognia to świetny jednostrzałowiec. Czyta się fantastycznie, wręcz z zapartym tchem. Akcja nie pozwala się nudzić a tempo jest serwowane wyśmienicie.