Od strony wizualnej komiks urywa.... Niszczy wszystko!!! Od strony merytorycznej - jest głupiutki i średnio na jeża niczym nie zaryzykuję stwierdzając, że o niczym. Ot banda robotów postrzelała sobie i powspominała doświadczenia wojenne z frontu. Ale są smaczki, które zrównoważą wszystko to, gdzie mogłoby się wydawać, że słabo.... No i motto "Spadochroniarze nie giną, ale idą do piekła i tam się przegrupowują" oddaje charakter całości. Nie wiem, czy komiks wart jest polecenia, każdy ma swoje gusta i guściki, ja w każdym razie nie żałuję kasy wydanej na ten tytuł.

Komiks nie ma formatu 210x297 mm, jest sporo od A4. Ma okoł 217x282 mm.

mozna zobaczyc przykladowe plansze z kolejnych tomow https://www.facebook.com/StudioLain/photos/pcb.1476979555714416/1476979079047797/?type=3&theater

Wojna Volgańska, tom 1 to komiks o nieskomplikowanej fabule. Czytanie go sprawiło mi jednak sporo przyjemności i było dość relaksujące. Ilustracje stworzone techniką photobasching-u mogą robić wrażenie, lecz moim zdaniem powinny być bardziej dopracowane. Często zbyt widoczne jest użycie photoshopowych filtrów i oglądając różne kadry widać, że graficznie jest nierówno. Traktuję tę publikację jako ciekawostkę.

ten komiks nie ma nic wspolnego z photobaschingiem :) Langley wpierw wszystko rysuje na kartkach, potem skanuje i naklada na rysunek caly ten cyfrowy blichtr

Można się zgodzić, iż historyjki są proste. Ale grafika i styl - rzadki i arcyartystyczny. Każda plansza to uczta dla oczu. Nie tylko sceny batalistyczne, ale szczegóły otoczenia, rzadkie ludzkie postacie. Same historie to krótkie epizody z wojen, jakich wiele - trochę przypominają „przerywniki” ze Starcrafta - czyta je się przyjemnie i zostawiają „osad”.