Bardzo sprawnie opowiedziana historia. Thorkel i Deirdre, przez „pomyłkę”, trafiają na wybrzeże umarłych w mitologicznej krainie Helheim i próbują się stamtąd wydostać, by zająć „zasłużone” miejsce w Valhalli. Fabuła jest budowana konsekwentnie i historia logicznie ewoluuje ku, równie logicznemu i konsekwentnemu zakończeniu. Umiejętnie odkrywane wątki wzbogacają ją, objaśniają i posuwają całość sprawnie do przodu. Za nasze życie i czyny czy wybory, jakich dokonujemy w jego trakcie, przyjedzie nam zapłacić, nie można uciec przeznaczeniu ani go oszukać i dostaniemy to, na co zasłużyliśmy. Przedstawiona historia kilkoma elementami nawiązuje do poprzedniej pracy Sorena Mosdala „Eryk Rudy. Opowieść zimowa” (starcie chrześcijaństwa z ustępującym pogaństwem na Grenlandii, pojawiające się postacie Eryka, jego syna Leifa), ale są to powiązania luźne. Strona graficzna w moim odczuciu wypadła trochę słabiej niż w „Eryku Rudym...”. Wygląda momentami nieudolnie, jakby była robiona w pośpiechu czy niedbale. Poprzednio kreska Autora wydawała mi się bardziej dojrzała, świadomie wystylizowana, mocna i kanciasta, tutaj przez złagodzenie czasami krawędzi straciła w niektórych miejscach drapieżność i charakter. Podoba mi się motyw świecących oczu Thorkela. Wraz z rozszalałymi, ciemnymi falami bijącymi o wybrzeże Naströnd stanowi doskonałą klamrę spinającą utwór. Zabrakło mi za to bardzo kolorów. W „Opowieści zimowej” Mosdala stanowiły wielką siłę całego utworu, gdyż za ich pomocą Autor genialnie zbudował i podkreślił klimat całej historii i jej poszczególnych fragmentów. Szkoda, że tutaj komiks jest w tylko w czerni i bieli. Już nawet próbka z okładki (świecące na żółto oczy Thorkela) pokazuje, że barwy nadałyby całości znacznie większej głębi, ekspresji i wzbogaciły odczucia i emocje przy poznawaniu tej opowieści. Komiks polecam, a sam z prawdziwą przyjemnością poznam kolejne dokonania Sorena Mosdala.