To zdecydowanie jedna z moich ulubionych serii komiksowych. Jeżeli ktoś nie czytał jeszcze, nie wie z czym się to je i jak Ralph Azham smakuje proszę nie kierować się pochopnie z oceną sugerując się poglądowymi planszami z rysunkami rodem z dziecięcych komiksów. Treść nie jest ani infantylna, ani wtórna. Największa moc opowieści o Azhamie tkwi w szczegółach. Bohaterowie są indywidualnościami, postaci nie mylą się w trakcie lektury, nic się nie zlewa, nic nie miesza... W sumie żałuję, że nie jest to wydane w grubaśnym integralu, tyle że pewnie nie sprzedałoby się. Fabuła jest lekka, ale klimat opowieści jest ironiczny, z nutką dorosłego sposobu patrzenia na świat, gdzie nic nie jest warte zaryzykowania życia, chyba, że nie ma już innego wyjścia. Z jednej strony Azham jest świnią i leniem, z drugiej powie "no dobra, pójdę ocalić świat", bo może i ma ku temu środki. Jedyną słabością serii jest fakt, że jeśli ktoś nie czytał wcześniejszych części nie ma co wskakiwać w fabułę w tomie 9 i zdecydowanie odradzam taki sposób testowania serii, bo pojedyncze tomy nie są tak naprawdę zamkniętymi całościami i wszystko jest doskonałą kontynuacją spójnej narracji. Zaznaczam, że nie jest to jakaś wiekopomna powieść graficzna.To nie głęboka ekspertyza ludzkiej kondycji. Lekkie podejście do tematu z odrobiną dodatku sarkastycznie ujętego koktajlu nabijającego się z tradycyjnych elementów powieści fantasy tworzą całość zdecydowanie błyskotliwą. Pomimo bajkowości Azham to postać z krwi i kości. Nie bohater, nie heros, ale zachowawczy olewus, który wolałby zostać mistrzem "tylnego wyjścia" i ewakuować się miejsca, w któym pojawia się niebezpieczeństwo. Polecam zatem lekturę tomu pierwszego i ocenę, czy to tytuł którego szukacie. Od samego początku jest to co potem jest konsekwentnie kontynuowane. Jak ktoś polubi to zacznie śledzić resztę, a jeżeli Azham mu nie podejdzie nie ma sensu czytać dalej. Dalej jest tak samo jak w części pierwszej. Mam na myśli klimat i specyficzne ujęcie świata przedstawionego.