...pod każdym względem. I na szczęście opinie takie jak pana Jacka z problemem nikogo nie interesują.

Ile, to było pieśni pochwalnych, czym ów komiks nie jest i jakie to "dzieło". Po zapoznaniu się z nim stwierdzam, że szkoda na owy produkt środków. Porównania do Rutu, czy Alison Bechdel są wielce nie trafione.

„Totalnie nie nostalgia” to komiks ambitny i z potencjałem, może nie idealny, może czasem przesadzony i nie przeznaczony dla każdego, ale na pewno wart polecenia czytelnikom ceniącym dobre graficzne powieści. Nawet jeśli nie przepadacie za rodzimymi tworami. Warto choćby dla samych rysunków.

Rysunki Frąsia sympatyczne, ale to nie moja bajka wolę klasykę, Vance'a czy Rosińskiego, więc dla mnie strona wizualna nie nadrobi treści. Ta zaś to bełkot głupiutkiej aktywistki zmanierowanej przez feministyczno genderowe pranie mózgu.

Miła być dwójeczka w poprzednim komentarzu, więc dla wyrównania pomyłki 1.

Bliskie są mi zwykle komentarze Soplica. Teraz też sie z nim zgadzam. Tutaj mamy do czynienia z bardzo prostackim gender. Myślę, że sprzedaż jednak będzie wysoka, bo nie oszukujmy się, może nawet 90% komiksiarzy to zagorzali lewacy. czasem na żywo przysłuchuję się ich komentarzom w sklepach komiksowych. Boki zrywać z ich opinii na temat Polski, tradycji rodzinnych czy teologii - nie tylko chrześcijańskiej. Ale co się dziwić, jeśli przeciętny dojrzały komiksiarz poznawał komiks na podstawie "tęczowych" X-men czy też atrakcyjnych w formie lecz pustych wewnątrz scenariuszach anarchisty Granta Morrisona, który, podobnie jak Jodorovsky, (tu zacytuję dobre porównanie Soplica) jest takim Coelho komiksu z USA.
Niedobitki prawaków odsyłam do 300 Millera, gdzie Europejczycy dzielnie stawiają czoła pierwszemu najazdowi "uchodźców" z arabskiego wschodu czy Chłopaków Ennisa, gdzie wszelkiego rodzaju tęczowe trykoty i lewaccy celebryci dostają niezły wpi...ol.

Po jakiego groma mamy czytać ten bełkot zapluwających się od swoich obsesji panów z fobiami? Panów, którym światopogląd oparty na opiniach tak dalece przesłonił rzeczywistość, że nie wiedzą już, na kogo i na co nacharchać kilkoma i ciągle tymi samymi tekstami.

Dziękuję za autograf autora !!! Więcej takich akcji z podpisami autorów !!!!

Kapitalny komiks.

To kolego nie czytaj, ja nie piszę żeby zabronić druku komiksów ideologicznie mi nie pasujących. Co najwyżej je skrytykuję, ale Janek ma typowo lewicową tolerancję: toleruje tylko to co zgodne z linią partii, co niezgodne to niegodne publikacji i trzeba skasować:) Ot wolność słowa według lewicy, "światopogląd oparty na opiniach", "nacharchać kilkoma i ciągle tymi samymi tekstami" cóż za popis ekowencji. Gender tak samo trafi na śmietnik jak eugenika, a zwolennicy obu "nauk" mają podobny poziom tolerancji.

gdyby jeszcze twoja krytyka była czymś więcej niż masturbacją kilkoma pustymi frazesami, biłbym ci brawo. a teraz idź płakusiać na stronę "wsieci", wróżko od siedmiu boleści i takiż znawco komiksów, życia i gender.

Widzę ból - ale go nie czuję. Przekaz trafi raczej wyłącznie do przekonanych a to jednak spory zarzut dla treści zaangażowanych.

Rysunki na 3 gwiazdki (niezłe), scenariusz na 2 (może być). Szkoda bo oczekiwania były znacznie większe.

Za słabą okładką i nijakim tytułem kryje rewelacyjnie zilustrowany, wstrząsający pamiętnik córki opresyjnego mizogina.

Ważna, świetnie powiedziana historia. Jeśli tak mają wyglądać polskie komiksy, to ja jestem na tak.

Można dodać gwiazdkę za rysunki, bo te są niezłe. Szkoda, że Pani Hagedorn nie pozostała na emigracji. Nie polecam.

W pigułce - stereotypowa do bólu myśl feministyczna, zabarwiona różnorakimi fobiami autorki.

...to bardziej ocena sklepu niż komiksu bo obiecanego autografu nie było...sam komiks na 4
...ta okładka ni twarda ni miękka ...

O rany... Najłatwiej zacząć od strony graficznej - mistrzostwo. Kropka. Dalej jest trudniej bo i treść nie jest łatwa a ten komiks to nie dokument. "Memuar" to auto-psychoanaliza feministki, która szuka źródła swoich hm... nerwic(?), obarczając dzieciństwo, rodzinę, środowisko itp. Ugh, brzmi strasznie, na szczęście jest świetnie wykonane. Naprawdę świetnie. To nie jest komiks łatwy i nie jestem pewien, czy zasłużył na 5 gwiazdek. Natomiast proszę, zauważcie, że wszystkie negatywne komentarze dotyczą TEMATYKI komiksu a nie jego samego. Bo komuś się nie podoba,że ksiądz w komiksie nie jest święty? "Memuar" porusza bardzo drażliwe tematy. I to (+rysunki) jest jego główną siłą. To bardzo ważna publikacja a fakt, że jest kontrowersyjna i natychmiast spotkała się z takim hejtem powinien tylko każdego zachęcić do przeczytania.
Mam do powyższych "recenzentów" dodatkowe pytanie: co to jest "lewactwo"?

Bełkot.

Niestety nie da się tego obronić pod żadnym względem. Po prostu bardzo słabe to jest.

Tak to już jest, że jak pojawia się feminizm, albo tematyka homoseksualna natychmiast rusza fala hejtu, prawicowego buntu itd. Panowie, którzy potępili powyższe powoływali się na Alison Bechdel, która rzekomo była dla nich niedoścignionym wzorem... Ale zapewne sama Bechdel miałaby spore szanse spłonąć na stosie za bycie dumną lesbą, a oni rzucaliby zapałkę jako pierwsi. No ale... choć to wartościowy komiks, to jednak żadne arcydzieło. Najbardziej podobało mi się to, że autorka nie wywarza otwartych już drzwi i raczej koresponduje z tym, co do tej pory stworzono na interesującym ją podwórku, nie oszukuje, że coś sama wymyśliła. Było szokująco (motyw pettingu siostrzanego nieco mnie przerósł), było smutno (motyw degeneracji babci), było drastycznie (motyw wypadku na wojskowym pokazie) i było antypaństwowo (PRL ukazany jako czerń i biel). To dobry tytuł, ale czytelnicy prawej części Polski mają nieco racji, że mało w tym finezji, choć akurat cała "mroczna strona genderyczna" to dla mnie osobiście mocny element układanki. Rozumiem, że mogą mieć inne zdanie, staram się szanować, tylko trudno spokojnie odbierać agresywne tony atakujących "tęczowych X-menów"... To takie bezinteresowne okrucieństwo, żeby obrażać kogoś i zaglądać mu do alkowy. Komiks nieco za bardzo stara się walić po oczach i szczerość autorki graniczy z ekshibicjonizmem. Jak kogoś to razi niech nie czyta, tak dla własnego komfortu. Ale nie ma się czym podniecać, Hagedorn nie przebiła Bechdel. Brak jej literackiego tła. Stawia na eksponowanie neuroz i fobii, ale nie bardzo buduje świat, jaki chciałaby opisywać. To bardzo ideologiczny komiks. I w tym tkwi jego słabość. Memuar, czyli pamiętnik to zapis własnych przeżyć, własnej emocjonalności, własnych przekonań. W tym ideologicznych.

Przeczytałem dużo recenzji tego komiksu i w każdej pojawia się dokładnie ten sam zarzut: myśl społeczna niezgodna z przekonaniami recenzenta. Serio, jeśli jesteś zakompleksionym geekiem z małą kuśką, który nie wie co robić z kobietą, tylko widzi ją w kuchni, czy pod swoimi stopami, to nie kupuj tego komiksu. Oszczędzisz sobie poszerzania horyzontów, przecież wiesz o życiu już wszystko, w wieku tych swoich 30 lat, a komiksowi oszczędzisz wystawienia niskiej oceny. Moim zdaniem świetny tytuł, bardzo mocny i prawdziwy.

Cóż, kupiłem ten komiks bo chciałem się przekonać jak to jest z tym "lewactwem" rzekomo w nim promowanym. Okazuje się, że komiks pochwala empatię, a gani min. przemoc fizyczną i psychiczną (nie tylko w rodzinie), dulszczyznę, inwazyjną dewocję. Nie wiem jak dla kogoś może być to negatywne.

Bardzo dobry i oryginalny komiks. Ciekawie opowiedziana historia.

Fantastyczny tekst! Przyznam się, że tak mi się spodobał, że najpewniej zrobię sobie koszulkę z tym cytatem. W szczególności drugie zdanie. Mistrzostwo! Potrafisz to powtórzyć bez zająknięcia?

Lewacki antykatolicki scenariusz. Jedna gwiazdka bo mniej nie można.

Jest to tak słabe ze ciężko mi wymyślić do czego można to porównać. Naprawdę żałuję że nie chciało mi się wczytać w komentarze przed zakupem. Jest to 50 złotych i pół godziny których mi już nikt nigdy nie zwróci - teoretycznie mógłbym go odsprzedać, ale nie mógłbym potem popatrzeć z czystym sumieniem w lustro...

Dobry komiks, ale porównania do Fun Home są zbyt nobilitujące. U Bechdel mamy zarówno wiwisekcję psychiki toksycznego ojca, jak i wnikliwą analizę spustoszeń, jakich dokonało jego zachowanie u członków rodziny. Bechdel starała się go zrozumieć - nie dlatego, że go za specjalnie żałowała, ale dlatego, że takie zachowania mają swoją przyczynę i dobry pisarz zawsze będzie się starał tych przyczyn dociec. Ze zwykłej uczciwości i dla wyższego poziomu historii. Tutaj z kolei ojciec jest taki, bo jest i tyle. Zwykła kukła bez charakteru, postać papierowa i tendencyjna, zupełnie jednowymiarowa. A ludzie po prostu tacy nie są. Służy tylko do tego, żeby autorka scenariusza mogła ukazać z góry założoną tezę, co jest nieuczciwym i prymitywnym chwytem. Tatuś był zły i koniec dyskusji. Z całą pewnością narratorka czuła się skrzywdzona i niewłaściwie traktowana - w pełni rozumiem, sam bym się tak czuł. Z tym że to za mało na dobrą historię. Do tego trzeba też przeanalizować racje drugiej strony, choćby po to, żeby ukazać, jak bardzo prymitywne i skrzywione były. Albo uczciwie się przyznać, że nie obchodzą mnie te racje i że robię to świadomie, z całą wiedzą na temat wynikających z takiego założenia ograniczeń. Też jak najbardziej słuszne podejście. Tutaj zabrakło jednego i drugiego. Skutkiem czego historia jest jaka jest tylko dlatego, że narratorka tak chce i wcale nie zamierza tego uzasadniać. Prawie tak subtelne, jak deus ex machina. Bardzo chętnie przeczytam historię o tym, jak spaczeni rodzice marnują dzieciom życie. Ale to nie jest taka historia - to są wyłącznie żale, że to życie zostało zmarnowane. Z całym szacunkiem do autorki, która swoje przeżyła i na pewno ma prawo, w pierwszej kolejności, do swojej opinii i żali - żale mnie naprawdę nie obchodzą, obchodzi mnie historia. Proszę wrócić z prawdziwą historią, a nie ze zwykla histerią. A co do tych, którzy nie potrafią oddzielić sztuki od ideologii - zarówno lewackiej, jak i prawackiej - i tym samym nie są w stanie obiektywnie ocenić wartości artystycznej dzieła. To naprawdę żałosna i ograniczona postawa. Zamiast cieszyć się tym, co jest po prostu dobre, oni cieszą się tylko wtedy, kiedy ktoś mówi to, co oni sami myślą. Jak mi mówią to co chcę, to jest dobre, świetny komiks. Jak mówią co innego, to złe. Brawo, o to chodzi, tak tak.

Czuje tu taki ból d ... prawaków że chyba aż kupię za ich namową :)

Rozliczenie z dzieciństwem bez tkliwości, ale i bez nienawiści.