Ani tam nie ma nagosci, ani niecenzuralnych slow, ani jakichs szokujacych scen. Jest troche normalnych demonow i koles bez skory, ale nie jest to szczegolnie szokujace. Normalny komiks. To juz w poprzednich tomach Sagi (tego nowego jeszcze nie czytalem) byly mocne sceny, przeklenstwa itd. A w Miraclemanie na 220 stronie jest juz w ogole hardkor. W Hrabstwie Harrow nic nie ma, ale ramka. :)

Wygląda obiecująco - warto kupic. 8azyliszek ty weź się czlowieku opanuj - to jest lespze niż połowa tych twoich słabizn z marvela. Stary to juz jest nudne ile ty masz lat by tak zrzędzić na wszystko co nie jest związane z marvelem. Chłopie ludize maja różne gusta i na szczęcie nie tylko lubia trykoty (co jest mega nuuuudne). i ciągle przy każdej pozycji walisz te swoje "po co to, po co tamto" - Po to dzieciaku bo świat nie składa sie tylko z dioram brzegów okładek. No zal słów normalnie. I bardzo dobrze, że mucha to wydaje i inne serie, które są o niebo lepsze od tych oklepanych herosów!

zakładam, że robisz sobie jaja. Takie żarciki, by sprowokować dyskusję, bowiem nie wierzę, że można być aż tak głupim.
Co do spraw istotnych - komiks dla mnie obowiązkowy, dodatkowo cena dość miła na Gildii. Jeżeli chodzi o komiksowy horror na naszym rynku jest dość skromnie, co dodatkowo przemawia za kupnem. Poza tym, po lekturze Rachel Rising, jestem na tak z wszelkimi tytułami z wiedźmami w tle. Daję 5, na dobry początek.

Gildia wprowadziła cenzurę? Mój poprzedni wpis odnosił się do jakiegoś bodajże liszaja, liszki ... nie zarejestrowałem, który jako pierwszy "skomentował" ten tytuł. Zatem bez obrazy.

Dobrze i szybko się czyta, długo ogląda - jest świetnie narysowany.
Fabuła intrygująca i klimatyczna, oryginalne pomysły na postacie i niebanalne rozwiązania fabularne.
Warto odwiedzić Hrabstwo Harrow :)

Pozycja warta przeczytania. Chwilę mi zajęło przyzwyczajenie się do akwareli. Nie mogę się doczekać kolejnej części. Wciąga, a to dobry znak.
No i ten zapach papieru !

Cieszy mnie pojawienie się wśród komiksów każdego nowego tytułu spod znaku grozy czy szerzej pojętych opowieści niesamowitych. Zwłaszcza, gdy jest to rzecz godna uwagi, a za taką uważam pierwszą część „Hrabstwa Harrow”. Historia została bardzo sprawnie poprowadzona. Od razu zostajemy wciągnięci w wir wydarzeń, nie ma tu dłużyzn fabularnych, akcja dzieje się bardzo szybko, ale wszystko jest przemyślane, spójne, logiczne, nie wymyślane na siłę. Z prawdziwą przyjemnością czytam i oglądam historie, które nawet mogą nie być specjalnie odkrywcze czy oryginalne, ale mają w sobie „coś”, co wciąga, wzbudza emocje, nie daje się oderwać, przykuwa aż do samego końca, a po nim chce się więcej. I takie jest w moim odczuciu „Hrabstwo Harrow”. Kilka pomysłów w tym komiksie bardzo przypadło mi do gustu (np. oskurowany koleżka i jego zrzucone „ubranko”, niepokojące drzewo i parę innych). W dodatku lubię opowieści z wiedźmami: dobrze skonstruowane mają zawsze pierwiastek tajemniczości, niesamowitości i grozy, znacznie bardziej mroczny, niż historie z różnej maści potworami, pozbawionymi ciemnej strony ludzkiego oblicza (okrucieństwa, mściwości, pychy, bestialstwa).
Początkowo mi także, jak Pani Karolinie, trudno było przyzwyczaić się do akwareli. Jednak po wciągnięciu w wir wydarzeń i zapoznaniu się z przedstawioną historią uważam styl graficzny i zastosowaną paletę barw za genialnie wręcz dobrane do klimatu opowieści i realiów południowych stanów Ameryki.
Fabuła pierwszej części stanowi świetne wprowadzenie do, mam nadzieję, dłuższej historii. Czekam z niecierpliwością na kontynuację.
I jeszcze krótka uwaga co do opatrzenia komiksu zastrzeżeniem „tylko dla dorosłych”. Wydaje mi się to Panie Krzysztofie dosyć uzasadnione. Moim zdaniem są tutaj szokujące sceny, żeby przywołać chociażby te przedstawione na przykładowych planszach na stronie Gildii: wieszanie kobiety na drzewie, podpalenie jej, próba zamordowania/uduszenia głównej bohaterki. Są to rzeczy znacznie cięższe gatunkowo niż golizna (zupełnie przecież naturalna, a niepotrzebnie często demonizowana) czy niecenzuralne słowa, które słychać wszędzie wokół i młodsi oswajają się z nimi dość szybko ( i jeśli nie ubliżają nikomu, to właściwie nie są szkodliwe, obrazując często pewne stany emocjonalne wypowiadającego). Natomiast wieszanie ludzi i podpalanie ich, albo mordowanie to już zupełnie inna „bajka” i raczej nie przeznaczona dla nieletnich.

Komiks urzeka oprawą i nastrojem - rysunki z akwarelą nadają klimatu baśni, a fabuła to połącznie amerykańskiego gotyku i folkloru. Czyta się przyjemnie, jest kilka intrygujących momentów i oryginalnych pomysłów, natomiast opowieść nie jest szczególnie skomplikowana i nie ma w niej jakiejś wielkiej głębi. Jest dobrze, ale chciałbym czegoś więcej.

Moim zdaniem jest to bardzo udana seria. Fabuła jest wciągająca, rysunki kunsztowne, a , zakończenie historii jest na dobrym poziomie. Warto przeczytać.

Akcja przenosi nas do tytułowego hrabstwa znajdującego się na głębokim południu. Miejsce to swego czasu było nawiedzane przez wiedźmę, którą następnie zgładzili mieszkańcy. Przez wiele lat okolica była spokojna i wszyscy myśleli, że uwolnili miasto od zła. Teraz jednak młoda 18-letnia dziewczyna wykazuje oznaki, że może być reinkarnacją ducha wiedźmy. Emma musi więc borykać się z narastającymi szeptami za jej plecami oraz coraz częściej nawiedzającymi ją koszmarami. Musi się ona również ostatecznie przekonać czy naprawdę dotknęła ją klątwa wiedźmy Hester. Hrabstwo Harrow tom 1 to powieść graficzna oferująca czytelnikom opowieść wypełnioną napięciem, grozą i ludzkimi dramatami, które utrzymują się w pamięci odbiorcy długo po przewróceniu ostatniej strony. Cullen Bunn stworzył historię, która splata folklor południa, gotycki horror i opowieść o dojrzewaniu w spójny i intrygujący obraz. Tempo historii jest dobrze prowadzone, co stopniowo buduje całe napięcie i pozwala odbiorcom dobrze poznać Emmy. Twórca decyduje się tu poruszyć tematy tożsamości, rodziny, dziedzictwa, zabobonów i grzechu. Wszystko to mocno zakorzenione jest w ludziach i kulturze miejsca akcji, wpływając tym samym na główną bohaterkę. Narracja bada pogląd, że ciemność drzemie w każdym z nas, a to, w jaki sposób ją kontrolujemy, mocno nas definiuje. Tematyka jest więc pozornie dość złożona, ale podane jest to w naprawdę przyjemnej i łatwo przystępnej formie. Mocną stroną komiksu jest również wyczuwalna groza. Elementy horroru są bardzo klimatyczne i psychologiczne, a pewne fabularne luki uzupełnia wyobraźnia czytelnika....