Komiks dojrzały i dla dorosłego czytelnika. Naprawdę. I to nie ze względu na goliznę, obrażanie różnych religii czy wulgaryzmy, ale ze względu na sposób opowiadania obrazem i historie o życiu pisane przez życie. Komiks podobny do książek Eisnera – o zwykłych ludziach żyjących w zwykłej Dropsie Avenue. Były tam zawody jak piekarz, listonosz, aptekarz, stolarz czy choćby stróż nocny jak w Morzu po kolana. Ludzkie kompromisy, marzenia, sprzeciw wobec zakłamania i jednocześnie bezsilność wobec życia, które jakby toczyło się samo. Książka o życiu everymana, którą czyta się jednym tchem. Gorąco polecam.

Komiks trochę mnie rozczarował. Liczyłem na opowieść w stylu Portugalii Pedrossy, dostałem natomiast rodzaj reportażu, który przypomniał mi czasy dzieciństwa, kiedy to czytało się XIX wieczne nowelki o smutnych Antkach umierających z biedy a w TV puszczali dokument "Arizona". Bohaterowie się nudzą, piją, nawet ze sobą nie pożartują. Główny bohater, który ma być filozofem, nie wychodzi ze swoją opowieścią poza ciasną aurę miejsca, choć wiele jego spostrzeżeń potrafi rozbawić (np. kiedy Polacy zmieniają opony albo po co spuszcza wodę z rur przed zimą). Podsumowując scenariusz bardziej by wciągnął, gdyby bohaterowie byli ciekawsi.

Graficznie jest dobrze, solidny światowy poziom. Zabrakło mi jedynie szerszych ujęć miejscowości, plaż, barów - takie ujęcia z lotu ptaka pozwalają czytelnikowi zbudować sobie w głowie przedstawiony świat. Kadry z budynkami czy krajobrazami jeśli już się pojawiają, to z perspektywy przechodnia i ciężko je gdziekolwiek umiejscowić czy przypisać do bohaterów.

Ponarzekałem, ale to dobry komiks. Polskim komiksom wybaczam więcej i często kupuję je, by wspomóc rodzimych autorów. Ten album broni się sam.

Znakomity komiks. Mądry, głęboki, prosty, ale w swej prostocie wspaniały. Coś, co świetnie się czyta i równie świetnie ogląda. Dlatego polecam go gorąco Waszej uwadze.

To taki dowód na to, że nie ma się co podniecać dobrymi produkcjami światowymi jeśli chodzi o komiksy obyczajowe. Może ta opowieść jest świetnie skrojona pod polskiego czytelnika, ale oddaje wszystko to, co obyczajowa opowieść powinna. Jest smutnie, depresyjnie, ale nie ma szarżowania i epatowania biedą. Totalnie bezrefleksyjna relacja okiem kamery patologii nadmorskich wsi i miasteczek. To może nie aspirująca do stawiania tez o kondycji polskiego społeczeństwa diagnoza naszych narodowych bolączek, ale świetna obserwacja tego co nas uwiera, boli i dotyka jako ogół. Ludzie, którzy zostali tu sportretowani faktycznie mogliby zaistnieć. Faktycznie niektórzy z nas tracą nadzieję i pogrążają się w smutku i beznadziei czekając na rycerza w białej zbroi który nigdy nie nadjedzie. Wybory do parlamentu dobitnie to pokazały. Sedno tkwi w dobitności spostrzeżeń, a te są wyborne. Scenariusz na szóstkę, zilustrowanie na piątkę. W każdym razie marzę o tym, by komiks sprzedał się jak Kod Leonarda Da Vinci, autorzy zostali bogatymi ludźmi i tworzyli dalej wspólnie komiksy bez presji finansowej... Bo ten komiks im wyszedł!!! A mam wrażenie, że to nie jest ich ostatnie słowo.

Swietny komiks o ...no wlasnie o czym?Moze o zyciu ale o jakim?Bez perspektyw.Zycie ktore gdzies umyka a my nie potrafimy sie z niego wyrwac.A w koncu ono zwycieza ale i bohaterowie zwyciezaja.Bo co to zaczyna sie nowy sezon turysci pojawiaja sie.A przez to zycie zabarwia sie i staje sie zywsze.Ta prawda przypomina on powiesc-reportarz ale inny.Brak tu stereotypow.Za to jest zycie.Ciut banalne ciut absurdalne.Ale jednak zycie ktore sie czasem spotyka. A i my czasem bierzemy w nim udzial.POLECAM.

Reportaż o niespiesznym życiu. Czasami zabawne, czasami gorzkie, świetnie zilustrowane przez Marcina Podolca historie.

Może nie będę do tej pozycji wracać, ale w najmniejszym stopniu nie żałuję, że przeczytałem. Solidny komiks