Bardzo cieszę się z wydania tego komiksu w Polsce. Kiedyś miałem przyjemność zapoznać się z wersją angielską i zrobił on na mnie spore wrażenie. Przyjemna kreska, przemyślana opowieść i wykreowany refleksyjno-nostalgiczny nastrój, przypominający trochę Blankets C. Thompsona. Myślę, że fani komiksu obyczajowego nie będą zawiedzeni.
W opisie jest błąd - rok wydania oryginału był z pewnością wcześniejszy niż 2010.

Pierwszy raz usłyszałem o tym komiksie jak WK go zapowiedziało, i tak niespodziewanie stał się to jeden z najbardziej oczekiwanych przeze mnie komiksów drugiej połowy roku.

Do Michała powyżej, w opisie nie ma błędu - wydanie zbiorcze wyszło w 2010 roku :)

Cena przyzwoita i na pewno go zakupię.

Prosta,nie znaczy prostacka. Czasami trafiają się takie perełki i łatwo je przegapić. Dla mnie jeden z najlepszych zbiorów w tym roku.Kreska świetnie oddaje emocje bohaterów.

Opus magnum Manu Larcenta to komiks uderzający zwyczajnością. Ale zwyczajnością niezwykłą. Pełen nerwic i problemów bohater mierzy się z życiem i jego aspektami, proste sprawy wynosząc do rangi tragedii, w obsypanej nagrodami serii, która po polsku ukazała się właśnie w pięknym, zbiorczym albumie.

dla mnie komiks roku, warto!!

Wielkie brawa Panie Szot. Życzyłbym sobie jak najwięcej takich perełek. Szczerze polecam.

Przyznam, że jestem mocno zaskoczony. Wielkie podziękowania dla Wydawcy!

Ot historia jakich wiele, tylko dlatego że jest prosta to od razu musi być wybitna?
Dodatkowo z denerwującymi lewicowymi wtrętami.
PS Drobna uwaga, komiks ma format powiększony, jest większy niż A4 a nie mniejszy jak jest w opisie.

Nie mogłem oderwać się od czytania przez tego komiksu. Bohater wkurzajacy, nieodpowiedzialny, egoistyczny, ale tacy są ludzie, to nie James Bond. Jak na francuski komiks mało lewicujacy, wręcz neutralny, duży obiektywizm I różne punkty widzenia na te same sprawy. Polecam zdecydowanie obowiązkowa lektura.

Zauważyłem prawidłowość, że jak komiks nie ma trykotów i walki o wszechświat to od razu musi być "wartościowy" i koniecznie "komiks roku".
Tymczasem dla każdego doświadczonego czytelnika to zaledwie przeciętny, nic nie wnoszący treścią ani formą, ładnie wydany o komiks o przemijaniu. Miejscami parafilozoficzny, a miejscami naiwny. Żaden to komiks roku.

czy ten dodruk jest identyczny z pierwszym wydaniem?

Niesamowity komiks, Manu obdarzyl czytelnika opowiescia prosta ale bardzo zyciowa. Emocje emanuja z kazdej planszy przyciagajac do lektury jak magnes. Czekam na kolejne dziela tego autora.

Cudne czytadło z przesłaniem, ale i niestety tezą. Nie ma miejsca na własne przemyślenia, wszystko podane jest na tacy. Mocno zarysowane charaktery i nieco przerysowane relacje postaci. Całość jest lewicowa do bólu. Prawa strona kraju może nie zgodzić się z kawą, która została wyłożona na ławę. Bo to nie dyskusja, taki wykład, jak należy postrzegać świat, skoro jest się wyluzowanym gościem, popalającym trawkę i martwiącym się o świat dzieciństwa, który odchodzi w przeszłość. Faktycznie nie jest to tytuł wybitny, ale jest co najmniej bardzo dobry. W większości rankingów 5/5 punktów. Zatem chyba warto po niego sięgnąć z czystego snobizmu, zwłaszcza, jeśli ktoś emocjonuje się przygodami Deadpoola.

Wciągająca historia która wywołała sporo refleksji na temat postrzegania życia. Dobór cartoonowej kreski wydawał mi się na początku mało trafny ale po lekturze całości uważam że świetnie uzupełniał się z treścią. Komiks porusza cały wachlarz tematów ale jest pisane w taki sposób że ma się wrażenie że dany fragment/problem staje się wręcz personalny, duża sztuka. Z jednej strony spojrzenie na współczesną Francję a z drugiej komiks o relacjach rodzinnych, o sztuce, o zmianach w naszym życiu, o relacjach z ojcem i bratem i o wejściu w ich role, o obawach przez zmianą i wielu wielu innych tematach. Bardzo wartościowa pozycja.

Komiks dla kogoś, kto szuka zwyczajnej historii o życiu codziennym. W sumie dla dojrzałego (żeby nie obrażać samego siebie pisząc "starszego" :>) czytelnika. Dlaczego? Bo prędzej ta pozycja trafi do kogoś, kto przeżył w swoim życiu trochę. Po drugie - prędzej taki człowiek zrozumie z czym walczy główny bohater i zrozumie czego i dlaczego się boi. Dwie osoby bredziły coś o lewicowości przesłania... Być może ja chciałem dojrzeć tylko prostą historię, dopuszczając (jak i w życiu), że są ludzie o innych poglądach politycznych, społecznych? Mimo takich błahostek, na kogo się głosuje przy urnie i jaką filozofię się wyznaje, wygrywa to, że większość podstawowych doświadczeń jest bardzo podobna a losu nie interesują twoje poglądy. Nie ma w tym komiksie propagandy czyli czegoś, co mogło zakwasić całą fabułę. Podsumowując - historia codziennej walki, którą toczy wielu z nas. Sprawnie napisany tekst z rewelacyjnie skomponowanymi kadrami.

Plusy: wiarygodne charaktery postaci; ładne wydanie. Minusy: brak. Ogólne wrażenie: cieszę się, że w Polsce powoli ukazują się komiksy obyczajowe, do których należy ta pozycja. Historia tu opowiedziana nie jest wybitna, ale jest na tyle sprawnie przedstawiona, że warto po nią sięgnąć.