Na początku zaskoczyły mnie dwie rzeczy: żarówiaste kolory i motyw podrózy w czasie. Fabularnie jednak jest to opowieści bardzo dla twórcy "Ghost World" typowa: gorzko-śmieszna, z bohaterami mało bohaterskimi i neurotycznymi. Bardzo (aż za bardzo prawdziwymi). A motyw podrózy w czasie wygrany naprawdę brawurowo.

Gdzieś na granicach amerykańskiego mainstreamu powstają tak fantastyczne rzeczy... Dramat sf, dość prosta i wtórna historia opowiedziana w bardzo oryginalny i niezwykle wysmakowany sposób. Pozornie proste rysunki i dyskotekowe kolory początkowo walą w twarz by po paru stronach zlać się z narracją i specyficznym tempem historii. Świetny komiks!

Z komiksu na komiks u Daniela Clowes’a robi się coraz bardziej przewidywalnie i zwyczajnie. Z zakręconych historii i dziwacznych bohaterów w poprzednich pracach Autora teraz pozostała już „tylko” świetna obyczajówka. Nie powiem, że jest źle, bo czyta się to nadal bardzo dobrze i fabuła wciąga niesamowicie, ale brakuje mi tych smaczków i nutki „nienormalności”. Tutaj nawet sposób podróży w czasie i powiązanie jej następstw z teraźniejszością, przeszłością i przyszłością jest znany, już widziany (w kinematografii: zarówno eliksir/mikstura jako element startowy, jak i fakt wpływu rozlicznych podróży w czasie na kolejne etapy rozwoju bohaterów i wpisanie tego w ich wcześniejsze życie, chociaż czasem jest to proces nie do końca uświadomiony). Nie powiem, że zwyczajny czy banalny, ale nie zaskakujący. Zabrakło mi tego intrygującego pierwiastka, jaki miały np. „Niczym aksamitna rękawica...” czy „Dawid Boring” (choć tu już mniej).
Pozrzędzę też trochę na kolorystykę. Mnie razi od początku do samego końca. Taka paleta barw w moim odczuciu świetnie współgra z latami 80-tymi XX wieku – tu sprawdza się doskonale - ale nie pasuje już do innych okresów, przez które podróżujemy z bohaterami. Wolałem czarno-białe prace Clowes’a.
Mimo moich narzekań polecam ten komiks jak najbardziej! Clowes kapitalnie buduje klimat, umie wciągnąć widza/czytelnika w wykreowane historie i zatrzymać go tam na dobre; czytając i oglądając jego opowieści chce się poznawać ciąg dalszy i z wielką niecierpliwością przewraca się kolejne strony. Jego bohaterowie są na wskroś prawdziwi, żywi, interesujący, choć nie idealni, ale może dlatego znacznie bliżsi, obarczeni trudnymi emocjami, wewnętrznie skomplikowani, przykuwający uwagę. Doskonały komiks obyczajowy zaprawiony odrobiną „niesamowitości”.

Zgadzam się z opinią powyżej. Uwaga pana Norberta Zwierzańskiego dotycząca kolorystyki w pełni słuszna. Rysunek w komiksie świetny, ale wiem, że nie wszystkim może podobać się stylistyka prac autora. Będę surowszy w ocenie treści bo znając wcześniejsze prace Daniela Clowesa oczekiwałem naprawdę sporo. Całość czyta się przyjemnie i płynnie, jednak fabuła nie zaskakuje. Wątek kryminalny słaby, obyczajowy też przeciętny. Najgorzej wypadają elementy sf. Wydaje się, że na polu podróży w czasie Pan Clowes jest naprawdę słabo oczytany, bo serwuje nam skostniałe rozwiązania znane od wielu dekad. Szkoda.