To bez dwóch zdań jeden z najlepszych komiksów jakie w swoim dość długim już życiu czytałem: kapitalna i niejednoznaczna historia, niepokojące rysunki Burnsa które nie chcą "wyskoczyć" z głowy czy wreszcie sposób wydania (mam pierwsze, szyte, w sztywnej okładce i z obwolutą) sprawiają, że obcujemy ze sztuką najwyższych lotów. Gorąco polecam wszystkim miłośnikom komiksów dla których istnieją inne historie niż te o "facetach w rajtuzach" ;)

Oto dzieło życia Charlesa Burnsa. Dwunastoczęściowe opus magnum jednego z najoryginalniejszych twórców komiksowych. Komiks tak wspaniały, jak dziwny. Połączenie freudowskiej psychoanalizy z horrorem i portretem społeczeństwa amerykańskiego lat 70 ubiegłego wieku. Dzieło kultowe, wspaniałe i niesamowite graficznie. Dzieło, którego wznowienie właśnie ukazało się po latach na naszym rynku.

Połowa lat 70 XX wieku. Wśród młodzieży licealnej szerzy się przenoszony drogą płciową wirus. Franca jak go nazywają. Nie jest to choroba weneryczna jednak. Zmiany, jakie wywołuje są zmianami fizycznymi, różnymi w przypadku różnych ludzi. Czasem niemal niezauważalne, czasem wyraźne, niby piętno. Jak spełnienie koszmaru paranoika bojącego się mutacji, ciała młodych ludzi ulegają przemianom – z dziewczyny schodzi skóra, niby zrzucana wylinka, chłopakowi wyrastają usta na szyi, kolejnej dziewczynie błona między palcami. Wśród chętnych do imprez, narkotyków i seksu nastolatków, Franca szerzy się niebezpiecznie. Do czego to wszystko doprowadzi? I czym tak naprawdę jest ta dziwna choroba?

To ostatnie pytanie równie dobrze można by skierować do całego komiksu. Czym on właściwie jest? A może bardziej: o czym? Brzmi jak horror, operowanie czernią i pewna specyfika rysunków przywodzi na myśl pulpowe korzenie, a jednak poruszane tematy i zawarte treści dalekie są od takich uogólnień. Co najbardziej rzuca się w oczy to iście Freudowska treść. Symbolika (rany, otwory, rozcięcia etc. przybierają tu waginalne kształty) jak z psychoanalizy i interpretacji snów, zahaczenie o vagina dentata i kompleks kastracyjny, splata się tu z wywodem Stephena Kinga o konserwatywnej naturze horrorów i horrorami wenerycznymi wczesnego Cronenberga z nutą backwood sasherów nawet. Na głębszym polu spotykają się jednak portret ciężkiego życia dojrzewającego człowieka, okrucieństwa szkoły średniej, z obrazem społeczeństwa amerykańskiego lat 70, pełnego narkotyków, wyzwolenia i rozkwitu chorób przenoszonych drogą płciową.

Rozlicznie to? Przestroga? Skarga czy sentymentalne spojrzenie na ciężkie, choć jednak nostalgiczne czasy? Sięgnijcie i wyróbcie własne zdanie. Zapewniam, jest po co. „Black Hole” to solidny (ponad 350 stronnicowy), ambitny projekt wymykający się konkretnym szufladkom. Mądry, angażujący i myśli i emocje, znakomicie przy tym zilustrowany w mroczny, prosty dość, a jednak perfekcyjny sposób udowadniający wielkość i artyzm Burnsa. Nie przypadkiem nagrodzony m.in. Harvey Award. Nic tylko sięgnąć i delektować się, jeśli ceni się poważne komiksy niosące o wiele więcej, niż tylko rozrywkę.

Polecam gorąco.

Daje tylko dlatego 3* bo nie było w twardej oprawie tylko w miękkiej, rozumie że to II wydanie no ale jednak mogłaby być taka opcja i wydać w twardej tylko tyle ile ludzie by kupiło.

Oto dzieło życia Charlesa Burnsa. Dwunastoczęściowe opus magnum jednego z najoryginalniejszych twórców komiksowych. Komiks tak wspaniały, jak dziwny. Połączenie freudowskiej psychoanalizy z horrorem i portretem społeczeństwa amerykańskiego lat 70 ubiegłego wieku. Dzieło kultowe, wspaniałe i niesamowite graficznie. Dzieło, którego wznowienie właśnie ukazało się po latach na naszym rynku.

Nie rozumiem zachwytów, zupełnie nie porwała mnie ta opowieść. Jakość wydania też nieszczególna.

Kupiony pod wpływem wielu pozytywnych opinii, ale z trudem dobrnąłem do końca. Dobry, tajemniczy początek zbudował napięcie, ale wyraźnie zabrakło pomysłu na dalszą część i puentę.

Akcja powieści przenosi nas na przedmieścia Seattle do połowy lat siedemdziesiątych. Autor skupia się tutaj na wielu postaciach ze środowiska ówczesnych nastolatków, dla których liczy się dobra zabawa, alkohol, imprezy i sex. Najmocniejszy fabularny nacisk położony zostaje jednak na czwórkę z nich: Elizabeth, Chris, Keitha i Roba. Każdy z tych postaci jest inna, ma swoje cele, priorytety i odmienny sposób postrzegania otoczenia. Łączy ich jednak jedna wspólna cecha, wszyscy zarażeni są tajemniczą chorobą nazywaną „francą”, która wywraca ich dotychczasowe życie do góry nogami i prowadzi do wielu tragedii. Raczej nie trzeba nikogo uświadamiać, czym może być tutaj wspomniana „franca”, mająca ogromny wpływ na życie nastolatków (chociaż nie jest to nigdzie jasno powiedziane). Nie jest to jednak jedyny ważny element komiksu. Ponadto autor nie stara się tutaj stygmatyzować samej choroby czy dotkniętych nią osób. W głównej mierze skupia on uwagę na rozwoju emocjonalnym młodych bohaterów. Tworzy treści, które wymuszają na czytelniku pewną refleksje nad życiem. Łączy on jednocześnie w ciekawy sposób elementy dramatu i horroru. Na kolejnych stronach widzimy jak różne doświadczenia miłosne, ból, strach, odrzucenie czy postępująca alienacja ma wpływ na zachowanie bohaterów. Pochłaniając kolejne plansze albumu zauważamy, że twórca dzieła starał się zachować całkowitą neutralność zarówno wobec postaci, jak i samej historii. Nie znajdziemy tutaj prawie żadnego fragmentu mocno nacechowanego jego własnymi przekonaniami. Kwestię oceny i analizy przedstawionej treści pozostawia on do rozważania czytelnikowi. Burns obok tego wszystkiego stara się również pokazać, że poczynania nastolatków i ich hedonizm jest odzwierciedleniem ich silnej potrzeby nawiązania przez młode osoby więzi emocjonalnych. Prowadzi to dość ironicznej sytuacji, w wyniku której jeszcze bardziej są oni spychani na margines i mocniej odizolowani psychicznie od innych. W albumie znalazło się również trochę seksualnej treści (nieprzekraczającej jednak pewnej bariery). Autor nie traktuje tutaj „sexu” jako czegoś złego, w ciekawy sposób dostrzega on jednak fakt, że cielesność dość mocno została wypaczona przez nastolatków i przestała pełnić rolę intymnego zbliżenia dwójki bliskich sobie osób. Zastosowanie czarno-białej stylistyki zapewnia albumowi niesamowity wręcz psychodeliczny klimat, który wylewa się dosłownie z każdej planszy. Niczego złego nie można również napisać o samych projektach postaci, które prezentują się niebywale intrygująco. Mimika ich twarzy idealnie oddaje targające nimi emocje. W niektórych planszach wypływa z nich mocno sugestywny mrok, który dodatkowo potęgowany jest ich niektórymi przerażającymi obliczami. Black Hole to bez cienia wątpliwości jedna z tych powieści graficznych, które na stałe zagościły już w panteonie „mistrzów”. Poetycka wręcz treść połączona z dramaturgią i horrowym zacięciem sprawia, że album powinni docenić miłośnicy naprawdę dobrej i wartościowej komiksowej kultury.

Piekny komiks, historia mroczna, wciągająca, klimatyczna. Ładna kreska, czarno-białe wydanie idealnie oddaje klimat tej historii, polecam