Na wybrzeżu starszy człowiek znajduje człowieka z całkowitą amnezją. Kiedyś może oryginalne dziś raczej już wyeksploatowane. Chociaż czyta się dość przyjemnie intryga wydaje się ciekawa ale to znów nie jest coś czego nie widzieliśmy. Jednak wydano to w latach 80 więc koncept był wtedy może ciekawszy. Graficznie album trzyma się kupy czyta się nieźle bez fajerwerków czy jakiś super technicznych sztuczek rzemieślnicza robota. Lubisz teorie spiskowe i intrygi to komiks dla ciebie.

Choć komiksu jeszcze nie czytałem - gildia, jak zwykle, profesjonalnie i elegancko. Polecam.

Jak dotąd przeczytałem pierwsze pięć tomów serii, które razem tworzą zamkniętą fabułę. Tom pierwszy obiecuje wiele, niestety później części z tych obietnic - a może nawet większości - nie udało się autorom dotrzymać. Tutaj jednak na tapecie mamy album nr 1, który nawet po latach może się wciąż podobać. Jest to głównie zasługa Vance'a, którego styl nie jest na pewno pod żadnym względem nowatorski, niemniej jego kompozycje i kreska są co najmniej dobre, a często wręcz wyrafinowane - widać, że mamy do czynienia z rysownikiem o doskonałym warsztacie, który świetnie czuje się w tego typu sensacyjnych fabułach. Cały komiks jest też bardzo dobrze rozplanowany - pomimo żwawego tempa i wielu wątków udało się wygospodarować sporo miejsca na kadry, które być może nie posuwają akcji do przodu, ale pomagają wczuć się w atmosferę tej historii. A skoro mowa o historii, to trzeba powiedzieć, że Van Hamme również wywiązał się ze swojego zadania. Co prawda zawiązanie akcji jest wtórne w stosunku do cyklu Ludluma, ale to nie przeszkadzało mi jakoś specjalnie. Pierwszy tom miał za zadanie zaintrygować czytelników, pozostawić wiele pytań bez odpowiedzi i to się na pewno udało. Jednocześnie jednak stanowi on zamkniętą całość - akcja nie urywa się nagle i nieoczekiwanie - widać, że jest to domknięty fragment większej fabuły. Postacie są dobrze - dosłownie i w przenośni - nakreślone, owszem niektóre z nich (ok większość) są dość sztampowe, ale to rzecz typowo gatunkowa, więc nie sposób się temu dziwić. Ogólnie - być może mogło być ciekawiej, ale jest naprawdę całkiem dobrze. Szkoda że w kolejnych czterech tomach nie zawsze udawało się twórcom (w szczególności Van Hamme'owi) dobić do tego poziomu.